പല ചേട്ടൻമാർക്കും പ്രായപൂർത്തിയായവർക്കും സ്ഥിരം തമ്പുരാട്ടിയുടെ മുളകൊണ്ടുള്ള അടി കിട്ടൽ പതിവായിരുന്നു .
ആ വേദന പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റാത്തതായിരുന്നു .
ഓരോരുത്തരായി പേടിച്ച് പേടിച്ച് തങ്ങൾ പഠിച്ച ചുവടുകൾ ഓരോന്നായി തമ്പുരാട്ടിക്ക് മുന്നിൽ കാണിക്കാൻ തുടങ്ങി .
പലരും പല ചുവടുകളും തെറ്റിച്ചിട്ടും തമ്പുരാട്ടി അത് ശ്രദ്ധിച്ചതേയില്ലായിരുന്നു .
കാരണം തമ്പുരാട്ടിയുടെ മനസിൽ മുഴുവൻ ആൽബിനെ ഇന്ന് കളിക്കണം എന്ന ഒറ്റ ചിന്ത മാത്രമായിരുന്നു .
എങ്ങനെ എങ്കിലും കൊയ്ത് സമയം വരെ കളരി മുറ്റത്ത് കഴിച്ച് കൂട്ടണം . രാവിലെ പത്ത് മണി മുതൽ പാടത്ത് കൊയ്യാൻ പെണ്ണുങ്ങളെത്തി തുടങ്ങും. സിസിലി കൊയ്യാൻ ഇറങ്ങുന്ന സമയം നോക്കി അവളുടെ വീട്ടിൽ ചെന്ന് പയ്യനെ കളിക്കാം .
ഇത് മാത്രമായിരുന്നു ദേവിക്ക് അപ്പോൾ മനസിൽ .
പക്ഷേ വീട്ടിലിട്ട് ചെക്കനെ കളിക്കുന്നത് അത്ര സേഫ് അല്ല . ആരെങ്കിലും ആ വഴി പോയാൽ എന്തെങ്കിലും സംശയം തോന്നിയിൽ സംഗതി പാളും . പിന്നെ എന്താ ഒരു വഴി ?
തമ്പുരാട്ടിയുടെ മനസ് ആകെ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായി .
അപ്പോഴാണ് തമ്പുരാട്ടിക്ക് ഒരു സ്ഥലം ഓർമ വന്നത് .
ചാത്തൻ തുരുത്ത് .
അക്കരക്കും ഇക്കരക്കും നടുവിലായുള്ള പുഴയുടെ ഏറ്റവും ആഴമേറിയ ഭാഗത്ത് ഉയർന്ന് നിൽക്കുന്ന കാട് പിടിച്ച 30 സെൻ്റോളം വരുന്ന തുരുത്ത് .
രാത്രി കാലങ്ങളിൽ മാത്രം അക്കരയിൽ നിന്നും ഇക്കരയിൽ നിന്നും ചില പ്രമാണിമാർ നാട്ടിലെ വെടിച്ചികളെ കൊണ്ട് വന്ന് കളിക്കുന്ന സ്ഥലം .
പകലൊന്നും ഒരു പൂച്ചക്കുഞ്ഞ് പോലുമില്ലാത്ത സ്ഥലം .