Posted by എന്നിട്ട് നുള്ളാൻ തുടങ്ങി. എനിക്ക് ആണെങ്കിൽ ഒന്ന് ശബ്ദം എടുക്കാൻ പോലും പറ്റിയില്ല. ഞാൻ പതിയെ അമ്മയുടെ വയറിൽ കാലുകൊണ്ട് തടവി. പൊക്കിൾ നു വേണ്ടി കുറച്ചു തിരഞ്ഞെങ്കിലും അവസാനം കിട്ടി. അമ്മ എന്നെ നോക്കി ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ. ചേച്ചി ഇതൊന്നും അറിയാതെ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.
അമ്മ : മോളെ എനിക്ക് ഇനി ഇവൻ ഉണ്ടല്ലോ… ഇനി നിനക്ക് കല്യാണം ആലോചിച്ചൂടെ.
ചേച്ചി : അതൊന്നും വേണ്ട അമ്മേ
അമ്മ : വേണം… ഇങ്ങനെ കേട്ടാണ്ടേ നടന്നിട്ട്…വയസാവുമ്പോ ആര് നോക്കും നിന്നെ..
ചേച്ചി : അതിന് ഇവൻ ഇല്ലേ… എന്നെ നോക്കാൻ
അമ്മ : ആഹാ എന്നാൽ നീ അവനെ കെട്ടിക്കോ… അവനും നിനക്കും ഒരു കൂട്ടായല്ലോ…
ചേച്ചി : ഞാൻ റെഡി.. അവൻ റെഡി ആണോ എന്ന് അറിയില്ല..
അമ്മ : നിനക്ക് എന്തേലും ഡിമാൻഡ് ഉണ്ടോ ടാ…
ഞാൻ : എനിക്ക് സമ്മതമാണ്…
അമ്മ : പിന്നെ ആർക്കാ ഇവിടെ പ്രശ്നം… ഞാൻ കാര്യം കാര്യമായിട്ട് പറയാം.. മോളെ നിനക്കും അവനും ഒരു 3.4 വയസ്‌ വത്യാസം അല്ലെ ഉള്ളു..അപ്പോ കല്യാണം കഴിക്കുന്നതിൽ പ്രശ്നം ഒന്നുമില്ല… പിന്നെ നമുക്ക് വേറെ ആളുകൾ ഒന്നും ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് ആരെയും ബോധിപ്പിക്കേണ്ട ആവിശ്യം ഇല്ല.
ചേച്ചി : അമ്മേ… എനിക്ക് പ്രശ്നം ഒന്നുമില്ല.. ഇവൻ എന്നെ നന്നായി നോക്കുമോ.. എന്നെ ഇട്ടേച്ചു പോകുമോ.. എനിക്ക് അതാണ് പേടി…
അമ്മ : അത് ഒരിക്കലും ഇല്ല… അവൻ നിന്നെ നന്നായി നോക്കും എന്ന് എനിക്ക് അറിയാം..
ഞാൻ : ഈ പറയുന്നതൊക്കെ കാര്യമായിട്ട് ആണോ..
ചേച്ചി : അതെന്താടാ… എന്നെ നിനക്ക് കല്യാണം കഴിക്കാൻ പറ്റില്ലേ..