‘അവൾ ചോദിച്ചാൽ ഞാൻ എന്ത് പറയും..?
പദ്മ എന്നോട് തിരക്കി
‘അത് ഞാൻ സോൾവ് ആക്കിക്കോളാം. പക്ഷെ ഇവിടെ വച്ചു വേണ്ട. സീൻ ആകും.. ഞാൻ അവളെ വിളിച്ചോളാം…’
ഞാൻ പറഞ്ഞു
‘എടാ നമ്മുടെ കാര്യം പറയല്ലേ ഒരിക്കലും.. പ്ലീസ്…’
പദ്മ പെട്ടന്ന് എന്നോട് കയറി പറഞ്ഞു
‘നമ്മൾ തമ്മിൽ ഒരു കുന്തവും ഇല്ല. തന്നെ ആണേൽ പോലും ആ മാറ്റർ ഇനി നമ്മൾ സംസാരിക്കില്ല…’
ഞാൻ അവളോട് കടുപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു. ലച്ചുവിന്റെ കേസ് അറിഞ്ഞത് തന്നെ എങ്ങനെ സോൾവ് ആക്കുമെന്ന് ഓർത്ത് ഇരിക്കുവാ. അപ്പോളാണ് അവൾ അവളുടെ കൂടെ എടുത്തോണ്ട് വരുന്നത്.. എന്റെ തല ആകെ പുകഞ്ഞു..
പദ്മയുടെ അടുത്ത് നിന്നും ഞാൻ പെട്ടന്ന് തന്നെ മാറി. കൃഷ്ണ അവളെ തപ്പി അങ്ങോട്ട് വന്നേക്കാം. പെട്ടന്ന് ബില്ല് അടച്ചു ഇവിടുന്ന് പോണം… പക്ഷെ പോകുന്നതിന് മുന്നേ തന്നെ കൃഷ്ണയുടെ കോൾ വന്നു..
‘ഹലോ.. അർജുൻ.. നീ എവിടാ.. എവിടാന്ന്.. എനിക്ക് നിന്നെ കാണണം..’
കൃഷ്ണ വളരെ കനപ്പിച്ച സ്വരത്തിൽ എന്നോട് പറഞ്ഞു
‘കൃഷ്ണ.. ഞാൻ വരാം.. ഞാൻ വിളിക്കാം നിന്നെ…’
‘നീ ഇവിടെ ഉണ്ടെന്ന് എനിക്ക് അറിയാം.. എവിടെ ആണെന്ന് പറ.. എനിക്ക് ഇപ്പോൾ കാണണം…’
കൃഷ്ണ പിന്നെയും വാശി പിടിച്ചു. എന്റെ സാഹചര്യം തീരെ ശരിയല്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഞാൻ കോൾ കട്ടാക്കി. കൃഷ്ണ പിന്നെയും തുര്തുരെ വിളിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഞാൻ ഫോൺ സൈലന്റ് ആക്കിയിട്ടു ശിവാനി ആയി ഷോപ്പിന്റെ പുറത്ത് ഇറങ്ങി. അവളെ തിരിച്ചു ഹോസ്റ്റലിൽ കൊണ്ട് വിട്ടു വീട്ടിലേക്ക് വരുമ്പോൾ ആണ് കൃഷ്ണയോട് സംസാരിക്കാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചത്. എന്ത് പറഞ്ഞു അവളെ കാര്യം മനസിലാക്കും എന്നൊരു ഐഡിയയും എനിക്ക് ഇത് വരെ കിട്ടിയിരുന്നില്ല. പക്ഷെ അവളെ വിളിച്ചേ പറ്റൂ.. ഞാൻ വണ്ടി സൈഡ് ആക്കി ഫോൺ എടുത്തു.. ഇഷ്ടം പോലെ മിസ്സ് കോൾ വന്നു കിടപ്പുണ്ട്.. കൃഷ്ണയുടെ തന്നെ അധികം. പിന്നെ ഏതോ അറിയാത്ത നമ്പർ.. അവസാനം മഹാന്റെ രണ്ട് മിസ്സ് കോളും.. മഹാൻ എന്തിനാണാവോ വിളിച്ചത്..? അത് ആലോചിച്ചു ഇരിക്കുമ്പോ തന്നെ മഹാന്റെ കോൾ വന്നു..