Posted by മദന സുന്ദരമായ അവളുടെ മുല ഞെട്ടുകളെ വിട്ടു താഴേക്ക് പതിക്കാൻ വെള്ള തുള്ളികൾക്ക് പോലും മടി തോന്നിയോ എന്നൊരു ശങ്ക തോന്നി പോയോ നമുക്ക്?
കണ്ണുകൾ അടച്ചു മുഖം മുകളിലേക്ക് അല്പം ഉയർത്തി ചുണ്ടുകൾ നേർത്ത രീതിയിൽ വിടർത്തി ഷവർ നു കീഴെ ജലകണങ്ങൾ സ്വയം തന്നിലേക്ക് ആവാഹിച്ചു നിൽക്കുന്ന അമ്മുവും അവളുടെ മുലകളിൽ നിന്ന് താഴേക്ക് പതിക്കുവാൻ മടി കാണിക്കുന്ന ജലകണങ്ങളും – ഏതൊരു ദേവതയെയും ഏറ്റവും സുന്ദരമാക്കുന്ന, ആരെയും ഭാവ തീവ്രതയിലേക്ക് വിളിച്ചു കയറ്റുന്ന അതി സുന്ദര നിമിഷം.
കണ്ടതൊക്കെ എത്രയോ മനോഹരം, ഇനി കാണാനുള്ളതോ?
മനസില്ല മനസോടെ അവളുടെ മുല ഞെട്ടുകളിൽ നിന്ന് താഴേക്ക് പതിച്ച നീർതുള്ളികൾ അവളുടെ നനുത്ത രോമങ്ങൾ പുണർന്നു കൊണ്ട്, അണിവയറിലൂടെ പ്രാണ ഹർഷങ്ങളുടെ തൂണീരം ആയ നീലിമ നിറഞ്ഞ നാഭീ തടത്തിലേക്ക് പടർന്നു കയറി.
താമര നൂൽ തോൽക്കുന്ന കൈകളെ നനച്ചു നീങ്ങിയ ബാഷ്പ കണങ്ങൾ തംബുരു തോൽക്കുന്ന അമ്മുവിൻ്റെ പുറം മേനിയെ തഴുകി ഒഴുകി. താഴമ്പൂ മൊട്ടിനെ പോലും നാണിപ്പിക്കുന്ന കണങ്കാലിലേക്ക് ജലകണങ്ങൾ ഒഴുകി ഇറങ്ങിയപ്പോൾ ഏതോ ജന്മത്തിൽ തൻ്റെ പൂർവികർ ചെയ്ത പുണ്യം കൊണ്ടുണ്ടായ ഭാഗ്യം ഓർത്തു മനസ്സ് നിറഞ്ഞു പുഞ്ചിരിച്ചു ആ പാവം ജലകണികകൾ. സ്വർണ മിഞ്ചി അണിഞ്ഞു മനോഹരമാക്കിയ തുടുത്ത കാൽപാദങ്ങളെയും പരിപൂർണമായി നനച്ചു കൊണ്ട്, തങ്ങളുടെ ജീവിത ലക്‌ഷ്യം പൂർത്തീകരിച്ചു ചെറിയ കണങ്ങൾ ആയി അവർ പരിശുദ്ധി നിറഞ്ഞ ഭൂമിയിലേക്ക്, എന്തിൻ്റെയും ഏതിൻ്റെയും ഉല്പത്തി എവിടെ നിന്ന് ആണോ അവിടേക്ക് മടങ്ങി, മറ്റൊരു പുനർജനനം കാത്തു കൊണ്ട്.