തളിരിട്ട മോഹങ്ങൾ 2 [സ്പൾബർ]

ആ എഴുത്തവിടെ തീർന്നു..

സാവിത്രി ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ സെറ്റിയിലേക്ക് ചാരി…
എന്തിനെന്നറിയാതെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു..

പതിയെ എണീറ്റ് വേച്ച് വേച്ച് നടന്ന് മുൻവാതിൽ തുറന്ന് അവൾ സിറ്റൗട്ടിലേക്കിറങ്ങി..
പുറത്തെ ശുദ്ധവായു ശ്വസിക്കാൻ അവൾക്ക് വല്ലാത്തൊരു കൊതി തോന്നി..
സിറ്റൗട്ടിലിട്ട ചൂരൽ കസേരയിലിരുന്ന് ആർത്തലച്ച് പെയ്യുന്ന മഴയെ നോക്കി അവളിരുന്നു..

അവൾക്ക് കരച്ചിൽ വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു..
മൂന്ന് വർഷക്കാലം താനറിയാതെ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ തന്നെ പ്രണയിച്ചിരുന്നു.. ഒന്നിനും വേണ്ടിയല്ല,അവനിത് തന്നോട് പറയാരുന്നു..
എങ്കിൽ അവനെ തിരുത്താൻ തനിക്ക് കഴിഞ്ഞേനേ…

ഇനിയീ വിഷയം എങ്ങിനെ കൈകാര്യം ചെയ്യണം,..?.
എന്താണവനോട് പറയേണ്ടത്… ?.
ഒരിക്കലും നടക്കാത്ത ആഗ്രഹമാണവന്റേത്…
നടക്കാൻ പാടില്ലാത്തത്..
തങ്ങൾക്ക് ചുറ്റും സമൂഹമെന്ന വലിയൊരു പ്രതിബന്ധമുണ്ട്..
അത് ഭേതിക്കാനാവില്ല..

അല്ലെങ്കിലും താനെന്തിനാണ് ഇതിനെ കുറിച്ചോർത്ത് വേവലാതിപ്പെടുന്നത്..?.
അവന്റെ കാര്യമാണ് അവൻ പറഞ്ഞത്..
അതിൽ തനിക്കൊരു പങ്കുമില്ല..
താൻ പറഞ്ഞിട്ടല്ലല്ലോ അവനിത് ചെയ്തത്…
താനറിഞ്ഞല്ലല്ലോ അവൻ തന്നെ പ്രണയിച്ചത്..
ഇതിൽ തനിക്കൊന്നും ചെയ്യാനില്ല..

അവന്റെ നിരാശ താനറിയേണ്ട കാര്യമേയില്ല..
അവന്റെ ഹൃദയ വേദന അവൻ ഒറ്റക്കനുഭവിച്ചാ മതി…
അതിന് പരിഹാരം കാണേണ്ട ബാധ്യത തനിക്കില്ല..
അതിനെ കുറിച്ച് ചിന്തിച്ച് വെറുതെ തന്റെ സമയം കളയണ്ട..
അവന് തന്നോടൊരു ആകർഷണം തോന്നി…
ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന് തോന്നുന്ന സ്വാഭാവിക വികാരം..
അതിനപ്പുറം അതിലൊന്നുമില്ല… ഒന്നും..