മഹേഷ് ഏതോ സ്വപ്നത്തിലെന്ന പോലെ കസേരയിൽ ഇരുന്നു. “ഇനി പറ” കുറച്ചു ലോഷൻ കൂടി കയ്യിലെടുത്തു കൊണ്ട് അവർ പറഞ്ഞു.”നാരായണ പിള്ളയുടെ കൂപ്പിലെ കെട്ടിടത്തിൽ സാറിനെ കെട്ടിയിട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു”
“ഓഹോ അവിടെയാണെന്ന് നിങ്ങൾക്കെങ്ങനെ മനസിലായി?”
“അത്… പിന്നെ…” മഹേഷ് വിക്കി വിക്കിപ്പറഞ്ഞു.”മടിക്കേണ്ട, ഞാൻ എല്ലാം അറിഞ്ഞു, പിന്നെ നേരിൽ കണ്ട ഒരാളുടെ വാക്കുകൾ, അതെനിക്ക് നേരിട്ട് കേൾക്കണമെന്ന് തോന്നി” ഇന്ദിരാമ്മ ഇടത്തെ കാൽ പൊക്കി കട്ടിലിൽ വെച്ച് ലോഷൻ തേച്ചു തുടങ്ങി. ഇപ്പോൾ മഹേഷ് കസേരയിൽ ഇരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് അവരുടെ ടവലിനടിയിലെ കാഴ്ചകൾ വ്യക്തമായി കാണാമായിരുന്നു. വിടർന്നു നിൽക്കുന്ന ഇതളുകൾ, തുടയിലെ ചലിക്കുന്ന പേശികൾ.
“അത് ഞാൻ കണ്ടില്ല, ചാക്കോയാണ് അവളുടെ വീട്ടിൽ ചെന്നു ചോദിച്ചത്, അവിടുന്ന് വാസുവും സോമനും വന്നു കൂട്ടിക്കൊണ്ട് പോയെന്ന് പറഞ്ഞു” മഹേഷ് ഒരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു. ഇന്ദിരാമ്മയിൽ നിന്ന് ഒരു ദീർഘനിശ്വാസം പുറപ്പെട്ടു.
“ശരി അപ്പോ എന്നെ ചതിച്ച പണിക്കർക്കിട്ട് ഞാൻ എന്തെങ്കിലും പണി കൊടുക്കണ്ടേ? ഇല്ലെങ്കിൽ എനിക്കെങ്ങനെയാ സമാധാനം കിട്ട്വ? ആ പണിയാണ് ഇപ്പോ ഇവിടെ നടക്കാൻ പോകുന്നത്” അവർ കാലെടുത്തു താഴെ വെച്ചു, കുറച്ചു കൂടി ലോഷൻ കയ്യിലെടുത്തു, അത് രണ്ടു കയ്യിലും കൂടി പുരട്ടി.
തിരിഞ്ഞു നിന്ന് കൊണ്ട് ധരിച്ചിരുന്ന ടവൽ പൊക്കി രണ്ട് ചന്തിയിലും തേച്ചു തുടങ്ങി. ഇന്ദിരാമ്മയുടെ കയ്യിൽ ഒതുങ്ങാത്ത രണ്ട് മാംസഗോളങ്ങൾ ലോഷൻ പുരണ്ടു തെന്നിക്കളിച്ചു.”ഇപ്പോ ഞാൻ പറഞ്ഞതിന് മഹേഷിന്റെ സഹായം വേണം, മനസ്സിലായോ” ഈ അവസ്ഥയിൽ സഹായിക്കില്ല എന്ന് പറയാൻ ഏത് പുരുഷനാണ് സാധിക്കുക.