Posted by
കിരൺ അനുവിന്റെ ദേഹത്ത് മുട്ടിയുരുമി കൊണ്ട് റൂമിലേക്ക്‌ തിരിച്ചു പോയി….
അനുവിനും തന്റെ ജീവിതത്തെ ഓർത്തു പുച്ഛം മാത്രമേ തോന്നിയിരുന്നുള്ളൂ…
സ്വന്തം അച്ഛനും ചേട്ടൻ പോലും അവൾ പറയുന്നത് കേൾക്കാൻ നിന്നില്ല..അവരോടുള്ള വാശിയായിരുന്നോ…
തന്റെ വയറ്റിൽ വളരുന്ന കുഞ്ഞിനുവേണ്ടി അവൾ എല്ലവരുടെ മുന്നിൽ തലയുർത്തി പിടിച്ചു നിന്നും…
“മോൾക്ക് അമ്മ പാൽ തരട്ടെ…”..
“വേണ്ട അമ്മ പാൽ കുടിച്ചാൽ അമ്മുമോൾ ഉറങ്ങി പോകും പിന്നെ അമ്പിളിമാമ്മനെ കാണാൻ പറ്റില്ല..”..
“അമ്പിളിമാമ്മൻ വരുമ്പോൾ അമ്മ മോളെ വിളിച്ചു എഴുന്നേപ്പികാം…”..
“സത്യം ആയിട്ടും..”..അമ്മു അവളുടെ കുഞ്ഞികൈകൾ അനുവിന്റെ നേരെനീട്ടി…
“സത്യം”..അമ്മുവിന്റെ കൈയിൽ അനുവിന്റെ ചുണ്ടുകൾ ചേർത്ത് പറഞ്ഞു…
അമ്മുവിനും പാൽ കൊടുക്കുമ്പോൾ അവൾ കരഞ്ഞു പോയിരുന്നു…ഇതുപോലെ ഇനി എത്രനാളുകൾ…അമ്മുവിനെ ഒറ്റക്കും ആക്കി പോകാൻ അവൾക്ക് കഴിയില്ല…തന്റെ മോൾ ഇല്ലായിരുന്നെകിൽ ഒരു കയറിന്റെ തുമ്പിൽ അവൾ എല്ലാം അവസാനിച്ചെന്നെ…
“നിന്നെ കോളേജിൽ വെച്ചു നോക്കിയപ്പോൾ നീ എന്നെ തല്ലി..ഇപ്പോൾ നിന്നക് എന്നെ തല്ലേണ്ട..അവളുടെ മാറ്റാടാതെ കല തിലകം കോളേജ് സുന്ദരി എന്റെ കൂടെ ഇവിടെ ജീവിച്ചു തീരും നീ എന്റെ ഈ കൈ പതിയതേ ഒരു ഇടാം പോലുമില്ല നിന്റെ ദേഹത്ത്..നീ വാ പൊളിക്കില്ല എന്ന് എന്നിക്കു അറിയാം….നിന്റെ മറ്റവൻ ഒരിക്കലും നിന്നെ ജീവനോടെ കണ്ണില്ല “…