ചക്രവ്യൂഹം 7 [രാവണൻ]

Posted by

“വൈദു. …”

“മാറല്ലേ. …”
വൈദേഹി അഭിയെ തന്നിലേക്ക് അടക്കിപിടിച്ചു. …അവന്റെ മുഖത്തെ കള്ളചിരികണ്ട് അവളുടെ മുഖം ചുവന്നു

>
>
>
>
അഭി കണ്ണ് തുറക്കുമ്പോൾ നന്ദന അരികിൽ ഇരുന്ന് അവന്റെ മുടിയിഴകളിലൂടെ തലോടുകയായിരുന്നു. ..പുതപ്പ് വലിച്ച് അരക്കുമീതെവരെ ഇട്ടിരിക്കുന്നു. ..

“ചേച്ചി. …”

“എണീറ്റോ. …ചെല്ല് പോയി വാഷ് ചെയ്തിട്ട് വാ. …”

അവൾ അത്രയും പറഞ്ഞ് അടഞ്ഞുകിടന്ന മുറി തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് പോയി. …തന്റെ ബോധം പോയിരുന്നോ. ..അഭിക്ക് ഒന്നും മനസിലായില്ല. …പുതപ്പ് മാറ്റി എഴുന്നേറ്റതും, ധരിച്ചിരുന്ന വെള്ള പാന്റിനകത്ത്, തുടകളിലൂടെ ഒഴുകിയിറങ്ങുന്ന രേതസിന്റെ ചൂടിൽ അവന്റെ നെറ്റി ചുളിഞ്ഞു. …ശിരസിൽ കൈകൾ അമർത്തി. …ഛെ. ….അവൻ നന്ദന പോയ വഴിയിലേക്ക് നോക്കി

എന്തൊരു സ്വപ്നം. …കല്ലിൽ കൊത്തിയതുപോലെ മനസ്സിന്റെ അകത്തളങ്ങളിൽ വൈദേഹിയുടെ മുഖം പതിഞ്ഞു. ..അവളുടെ ചുവന്നുതുടുത്ത മുഖം, ദന്തക്ഷതമേറ്റ ശരീരം

അര മണിക്കൂറോളം അവൻ ഷവറിന്റെ ചോട്ടിൽ നഗ്നനായി നിന്നു….അവന്റെ ഉള്ളിൽ ക്രിസ്റ്റീനയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു. …ഇനിയും നീ പുനർജ്ജനിക്കും. …ഇഞ്ചിഞ്ചായി പിന്നെയും പിന്നെയും കൊല്ലണം. ….അവളുടെ ചാവ് കാണാനുള്ള കൊതിയിൽ അഭിയുടെ നാവിലെന്ന് വെള്ളമൂറി

ഉള്ളിൽ കയറുപൊട്ടിക്കാൻ വെമ്പുന്ന അസുരനെ അഭിമന്യുവിന്റെ ബോധമനസ്സ് പിടിച്ചുകെട്ടി. …this is my destiny. …ഞാൻ തിരഞ്ഞെടുത്ത എന്റെ വിധി. ….വിചാരത്തിനുമീതെ അനിയന്ത്രിതമായി ഉയരുന്ന വികാരങ്ങൾ, …ശരീരത്തിൽ അനുഭവിക്കുന്ന താപം. ….വിശപ്പില്ലായ്മ. …നഷ്ടമാകുന്ന നാവിന്റെ രുചി

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *