മുടിയനായ പുത്രൻ [ഋഷി]

പാവാടയങ്ങൂരടി ചേച്ചിപ്പെണ്ണേ! അവളുടെ മുലക്കാമ്പുകളിൽ വിരലുകൾ കൊണ്ടെറ്റിക്കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു…

ആഹ്… ഞാനീമ്പി ലോലമാക്കിയ… തൊട്ടാൽ പൊട്ടുന്ന പരുവത്തിലുളള മുലക്കാമ്പുകളിൽ എൻ്റെ വിരൽത്തുമ്പുകളുരഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ പിടഞ്ഞു… ആ കൊഴുത്ത മുലകൾ ഉയർന്നു താണു!

അരപ്പാവാടയൂർന്നപ്പോൾ… അമ്മേ! തടിച്ച ഇടക്കെട്ട്…. തുടയിടുക്കിൽ കുഞ്ഞിമൈരുകൾ പൊതിഞ്ഞ പൂർത്തടം. എൻ്റെ പൊന്നേച്ചീടെ വികാരങ്ങളുടെ കേന്ദ്രം.. ഒലിക്കുന്ന പൂറ്…. ഒരു കുഞ്ഞിപ്പാൻ്റിപോലും പൊതിയാത്തത്… അവളുടെ കനത്ത ഉൾത്തുടകളിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന മദജലം… അവിടെനിന്നുമാണ് ആ കൊതിപ്പിക്കുന്ന മണമുയരുന്നത്!

എൻ്റെ നോട്ടം സഹിക്കവയ്യാതെ ചേച്ചി പൂർത്തടം പൊത്തിപ്പിടിച്ചു…അവൾ കണ്ണുകൾ താഴ്ത്തി… ഓഹ്! എന്തൊരു ചരക്കാണെൻ്റെ ഈപ്പെണ്ണ്.

ഞാനാ കൈകൾ മെല്ലെ പിടിച്ചു മാറ്റി. ഒറ്റത്തുണിപോലും മേത്തില്ലാതെ തുടുത്ത മുഖവുമായി നാണിച്ചു കൂഞ്ഞി നിൽക്കുന്ന എൻ്റെ കൊഴുത്ത സുന്ദരി… മീരേച്ചി…

ന്നെ നോക്കേച്ചീ! ഞാനപേക്ഷിച്ചു. ആ കണ്ണുകളുയർന്നു… വിടർന്ന ദാഹിക്കുന്ന കണ്ണുകൾ! നിമിഷങ്ങളിൽ ഞാനെൻ്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ പറിച്ചു കളഞ്ഞു.. പണ്ട് മലയാളം സാറു പഠിപ്പിച്ച കവിതാശകലം ഓർമ്മവന്നു… ഹരിനാമകീർത്തനം.. “വസനങ്ങൾ സന്ധ്യകളും”… അതേ.. ഞങ്ങളുടെ ഉടുതുണികൾ പ്രഭാതവും മദ്ധ്യാഹ്നവും സന്ധ്യയും മാത്രമായിരുന്നു…

എൻ്റെ മുഴുത്ത കുന്തം നിന്നു വെട്ടുന്നതുകണ്ട് ചേച്ചിയൊന്നു ഞെട്ടി! ആ ശ്വാസത്തിൻ്റെ ഗതി കൂടി. ജട്ടീം കോണാനുമൊന്നുമില്ലേടീ? ആ തുടയിടുക്കിലേക്കു നോക്കി ഞാൻ ചിരിച്ചു..