എതിരേയിരുന്ന മീരേച്ചി കണ്ണുരുട്ടി. ആറേഴു ദിവസം കഴിഞ്ഞാ പെണ്ണിൻ്റെ കല്ല്യാണാണ്. അടങ്ങിയൊതുങ്ങി വീട്ടിലിരിക്കടീ!
അവളു പൊക്കോട്ടേടീ! അമ്മ! എൻ്റെ മോള് കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞാല് അവൻ പറയണതും കൂടി ഗൗനിക്കണ്ടേ! അമ്മ ഗുണ്ടുമണിയെ സപ്പോർട്ടു ചെയ്തു! ഗുണ്ടെണീറ്റ് അമ്മയെ പിന്നിൽ നിന്നും കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കവിളത്തുമ്മവെച്ചു… എൻ്റെയമ്മൂമ്മേ! അമ്മേടെ മുഖം സന്തോഷം കൊണ്ടു തുടുത്തു… എനിക്ക് ഒരു നിമിഷം ഉള്ളിലെന്തോ പൊട്ടിയുടയുന്ന പോലെ തോന്നി.. പിന്നെ ഞാൻ തല കുലുക്കി! പാവം പെണ്ണ്. അമ്മേടെ മൂത്ത കൊച്ചുമോളാണ് ഗുണ്ടുമണി. അവളെങ്കിലും ഹാപ്പിയാവട്ടെ!
ഏതായാലും ഭക്ഷണം സുന്ദരമായി പുരോഗമിച്ചു. മൊത്തം കലപിലയായിരുന്നു… തന്തിയാൻ്റെ അഭാവം അന്തരീക്ഷം ജീവനുള്ളതാക്കി. ഉള്ളിൽ നുരയുന്ന വോഡ്ക്ക വിശപ്പു വർദ്ധിപ്പിച്ചു… ഞാൻ വെട്ടിവിഴുങ്ങി.. അമ്മയാണ് വിളമ്പിത്തന്നത്! അതും ഒരു പുതുമ! അതിനിടയ്ക്കാണ് കാലിൽ ഒരു സ്പർശം. വല്ല എലിയുമാണോ എന്നോർത്ത് ഞാൻ പെട്ടെന്നെൻ്റെ കാലു പിൻവലിച്ചു. നോക്കിയപ്പോൾ തൊട്ടെതിരേയിരുന്ന മീരേച്ചീടെ മുഖത്തൊരു മന്ദഹാസം. എന്താടാ ഉണ്ണീ? കൊറച്ച് മുട്ടക്കറി ഒഴിക്കട്ടേ? ഓഹോ! ഇതാണ് കളി! ഞാൻ കാലുകൾ നീട്ടി. മീരേച്ചീടെ കാലിൽത്തൊട്ടു. പിന്നെ ഒരു പാദം ആ കാല്പാദത്തിൻ്റെ മോളിലമർത്തി. പെട്ടെന്ന് ആ മുഖം ഇത്തിരി തുടുത്തു വന്നു! നീളമുള്ള കാല് ഞാൻ സാരിക്കടിയിലൂടെ മോളിൽ കാൽവണ്ണയിലേക്കു കയറ്റി. എൻ്റെ കാൽവിരലുകൾ ആ മിനുത്ത തൊലിയിലിഴഞ്ഞു നീങ്ങി… എന്തൊരു മാർദ്ദവം!