മുടിയനായ പുത്രൻ [ഋഷി]

സോഫയിൽ ചേച്ചീടെ പ്രായമുള്ള ഒരു കൊഴുത്ത സ്ത്രീയും കൊറച്ചൂടി പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന കഷണ്ടി കയറിയ ഒരു കുടവയറനും ഇരുന്നിരുന്നു.

മീനാ! ഇതാണെൻ്റെ ഏറവുമിളയ അനിയൻ. റിയേടെ കുഞ്ഞു ചിറ്റപ്പൻ. ഉണ്ണി. ചേച്ചിയെന്നെ മുന്നോട്ടു നിർത്തി.

അവരുടെ കണ്ണുകളിത്തിരി വിടർന്നു… എന്നെയൊന്നുഴിഞ്ഞു… ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല! ശരിക്കും മറ്റുള്ളോരെപ്പോലല്ല, അല്ലേ? അവർ കുടവയറനോടാരാഞ്ഞു.

ശരിയാണ്. അങ്ങോരും തലകുലുക്കി. ഒരു യെസ് മാനാണ് പാവം!

എൻ്റെ ആങ്കുട്ട്യല്ലേ ഇവൻ! മീരേച്ചിയെന്നെ അടക്കിപ്പിടിച്ചു. ഡാ ഇതാണ് അഖിലിൻ്റെ (റിയേടെ പ്രതിശ്രുതവരൻ!) ചിറ്റപ്പനും കുഞ്ഞമ്മേം. ദേ ഇവളെൻ്റെ ക്ലാസ്മേറ്റാണ്! മീരേച്ചി അവരുടെ തോളിൽത്തട്ടി. ആ കൊഴുത്ത സ്ത്രീയെണീറ്റു. അമ്മേ! മുട്ടൻ മുലകൾ. കണ്ടതിൽ സന്തോഷം ഉണ്ണീ! ആ കൈകളെൻ്റെ കരങ്ങൾ കവർന്നു.

മീനേച്ചീന്ന് വിളിച്ചോട്ടെ? ഞാൻ ചിരിച്ചു.

നീയെന്തു വേണമെങ്കിലും വിളിച്ചോടാ! (ങേ! എടാ പോടാന്നൊക്കെയായോടീ മീനേ? നിന്നെ ഞാൻ….) മൃദുലമായ കരങ്ങൾ! തുടകളെങ്ങനെയാകുമോ എന്തോ!

വാടാ ചെക്കാ! മീരേച്ചിയെൻ്റെ കൈത്തണ്ടയിൽ കൈകോർത്ത് വശത്തേക്കുള്ള മുറീലേക്കു നടന്നു. എന്തൊരു കൊതിപ്പിക്കുന്ന ഗന്ധമാണ് എൻ്റെ മീരേച്ചിയ്ക്ക്. എന്തൊരു മാർദ്ദവമാണ് എൻ്റെ മേലമർന്നുരയുന്ന ആ അരക്കെട്ടിനും തുടകൾക്കും…

പെമ്പിള്ളാരുടെ ഒരു കൂട്ടമാണ് എന്നെയെതിരേറ്റത്. ലെഹങ്കയും, ചോളിയും, സാരിയും, ജീൻസും, ചെറിയ കണ്ണാടിത്തുണ്ടുകൾ പതിപ്പിച്ച തുണികളും… മൈലാഞ്ചിയിട്ട കൈകളും, ചിലങ്കകളും, ആഭരണങ്ങളും , പൊട്ടിച്ചിരികളും…