“ആ കെടത്തം…” ഉപ്പക്ക് മകൾ ഉദ്ദേശിച്ചത് മനസ്സിലായി. “…എന്തേലും വയറ്റിലാക്കിയിട്ട് പോരേ പൂവീ”?
“ഇങ്ങളിൻ്റെ വയറ്റിലാക്കിയാ മതി”
“എന്താ”?
“ഒന്നൂല്ല”
ഉപ്പ മകളെ പിടിച്ച് മടിയിലിരുത്തി കഴിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി.
“ഉപ്പാ…”
“മിണ്ടാതിരുന്ന് തിന്നെൻ്റെ പൂവീ… ഇത് കഴിഞ്ഞിട്ട് പറയാലോ. ഞാൻ ഇവടെ തന്നെ ഇല്ലേ”
അവൾ പറയാൻ വന്നത് വിഴുങ്ങി ഉപ്പ വാരി കൊടുത്തത് നുണഞ്ഞിറക്കി. ഉപ്പയും മകളും വയറ് നിറഞ്ഞത് പോലുമറിയാതെ പരസ്പരം കഴിക്കുകയും കഴിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നു. ഇനി ഒട്ടും വയ്യ എന്നായപ്പോൾ ഷഹാന മതിയാക്കി.
“ഇങ്ങളിങ്ങനെ വാരിത്തരാൻ തൊടങ്ങിയേപ്പിന്നെ ഞാൻ കണ്ടമാനം കഴിക്ക്ണ്ട് ഉപ്പാ”
“മൊല കൊടുക്കുന്നോര് നല്ലോം തിന്നണന്നാ”
“അതിനെങ്ങനെയാ… കുട്ടീനേക്കാളും ദാഹാ ഇവടെ ഒരാൾക്ക്”
അവൾ ഉപ്പയെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ഇപ്പോ ഞാനായി കുറ്റക്കാരൻ”
“ഇക്കാകെള്ളൊര് ഉപ്പയല്ലേ.. ഇങ്ങള് കൊതി തീരണ വരെ കുടിച്ചോളീ”
ഷഹാന ഉപ്പയുടെ താടിക്ക് പിടിച്ച് കൊഞ്ചിച്ച് മടിയിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു.
“അപ്പോ ഇയ്യ് തോനെ തിന്നാലും ഒന്നൂല്ല”
ഷഹാന കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞ പാത്രങ്ങൾ അടുക്കി എടുത്തു. ബാക്കിയുള്ള കറി ചെറിയ ഒരു കുടുവ പാത്രത്തിലേക്കൊഴിച്ച് മൂടി വെച്ചു.
“ഇന്നെന്താ ഉപ്പാ പരിപാടി”?
“നഴ്സറീല് പോണം. കവുങ്ങിൻ തൈയ്യ് നോക്കണം. ഷോപ്പിലും ഒന്ന് പോയി നോക്കണം”
“നിർബന്ധണ്ടോ? പോവാതിരുന്നൂടെ”?