നേരം ചെറുതായി ഇരുട്ടി വരുന്നു…അവൻ കയ്യിലെ വാച്ചിലേക്ക് നോക്കി…നേരം ആറ് മണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു…
അവൻ ഞെട്ടി കൊണ്ട് അവൻ ബാഗ് എല്ലാം എടുത്ത് മല ഇറങ്ങുവാൻ തുടങ്ങി…
പോകുന്ന വാക്കിൽ അവൻ മരത്തിനു കീഴെ ഇരുന്ന വൃദ്ധനെ നോക്കി എങ്കിലും ആ ഇടം ശൂന്യം ആയിരുന്നു…
അവൻ അതു കാര്യം ആക്കാതെ ബൈക്കിന് അടുത്തേക്ക് ഓടി അടുത്തു….
*********†********†******
“ അവസാനം അവൻ വന്നു ഇവിടേം തിരി തെളിയിച്ചു….ഇനി ആണ് എല്ലാം തുടങ്ങുവാൻ പോകുന്നത്….”
മഹി പോയതും ഇതെല്ലാം കണ്ട് കൊണ്ട് നിന്നിരുന്ന വൃദ്ധൻ കോവിലിൻ്റെ അടുത്തേക്ക് എത്തി….
“ അമ്മേ….നിനക്ക് എൻ്റെ പ്രണാമം…”
അയ്യാൾ കോവിലകത്തേക്ക് നോക്കി കൈ കൂപിക്കൊണ്ട് നിന്നു….
അയാള് പതിയെ നടന്ന് കുന്നിൻ്റെ കൈ വരിയിലേക്ക് എത്തി താഴേക്ക് നോക്കി…
അയ്യാൾ കാണുന്നത് മഹി ബൈക്കുമായി തിരികെ പോകുന്നത് ആണ്….
അയാളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി വിടർന്നു….
“ നീ ഇപ്പൊൾ പോകുന്നത് ഒരു പുതിയ കൂടി കാഴ്ചയിലേക്ക് ആണ് എന്ന് എനിക്ക് അറിയാം…. എന്നാല് അതിനു ഇനിയും ഒരുപാട് സമയങ്ങൾ കിടപ്പുണ്ട്…”
“ ഇപ്പൊൾ നീ നിൻ്റെ പ്രേശ്നങളിൽ മാത്രം സ്വയം ശ്രദ്ധ ചെലുത്തേണ്ട സമയം ആണ്.,….”
അയ്യാൾ ചിരിയോടെ അയാളുടെ കയ്യിൽ ഇരുന്ന വടി നിലത്തേക്ക് ഇടിച്ചു…..
പൊടുന്നനെ അതൊരു വലിയ കൊടുങ്കാറ്റ് ആയി മാറി മഹിക്കു മുന്നേ കടന്ന് പോയി….
*******
ചന്ദ്രോത് തറവാട്….
തറവാടിൻ്റെ മുന്നിൽ ഇട്ടിരുന്ന ചാരുകസേരയിൽ ഇരുന്ന് എന്തോ ആലോചിച്ചു ഇരിക്കുക ആണ് ജനാർദ്ദനൻ…
അയാളുടെ തലയിൽ മഹി പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ മുഴങ്ങി കെട്ട് കൊണ്ട് ഇരുന്നു…