“ ഇനി നിൻ്റെ മുന്നോട്ട് ഉള്ള പാത നി വിചരിച്ചതിനേക്കാൾ കഠിനം ആയി മാറും…അതിൽ നിന്നും നിനക്ക് പെട്ടന്ന് ഒരു മോചനം പ്രതീക്ഷിക്കുകയെ വേണ്ട… ഇപ്പൊൾ നല്ലപോലെ വിശ്രമിക്കൂ..ചിലപ്പോൾ നിനക്ക് മുന്നോട്ട് ഉള്ള യാത്രയിൽ അതു കിട്ടി എന്ന് വരില്ല…”
അയാള് പറഞ്ഞു നിർത്തി…. മഹിക്ക് ആ യുവാവ് പറയുന്നതിൻ്റെ പൊരുൾ എന്താണ് എന്ന് ഒരു തരി പോലും മനസിലാകുമായിരുന്നില്ല….
ബസ് ഒരു വളവ് തിരിഞ്ഞതും ആ യുവാവ് ഇറങ്ങാൻ സ്ഥലം എത്തി എന്ന രീതിയിൽ സീറ്റിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു….
“ നിങൾ എന്താണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് എനിക്ക് ഒന്നും മനസിലാവുന്നില്ല ….”
മഹിയെ കടന്ന് പോകുന്ന പോകുന്ന യുവാവിനെ നോക്കി അവൻ പറഞ്ഞു…ഇത്തവണ അവൻ്റെ സ്വരത്തിൽ ചെറിയ അമർഷം ഉണ്ടായിരുന്നു…
അത് ശ്രദ്ധിച്ചു ആ യുവാവ് ഒന്ന് നിന്ന് മഹീയെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി….
“” ക്ഷമയോടെ ഇരിക്കുക ശെരിയായ നിമിഷത്തിൽ എല്ലാം നിന്നിലേക്ക് വന്ന് ചേരും..””
“ ഇത് ശ്രീബുദ്ധൻ്റെ വാകുകളാണ് ഓർമ വച്ചോളൂ….അതും പറഞ്ഞു ആ യുവാവിൻ്റെ കയ്യിൽ ഇരുന്ന മുത്തുകൾ ഉള്ള മാല അവൻ്റെ കയ്യിലേക്ക് ഏല്പിച്ചു ബസിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി നടന്നു…..”
ബസ് നീങ്ങിയത്തും പിന്നിലെ ഗ്ലാസിൽ കൂടി അവൻ പുറത്തേക്ക് നോക്കി എങ്കിലും ആ യുവാവിനെ മഹിക്ക് കാണുവാൻ സാധിച്ചില്ല…അയാള് ഇങ്ങോട്ടേക്കോ പോയി മറഞ്ഞു….
അവൻ കയ്യിൽ ഇരിക്കുന്ന മാലയിലേക്ക് നോക്കി അതിൽ ചൈനീസ് എന്ന് തോന്നിക്കുന്ന വിധം ഉള്ള അക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ മുത്തുകളിലും പത്തിച്ചിരിക്കുന്നു…ആ മാലയിലെ ഓരോ മുത്തുകളും പല കാര്യങ്ങളെ ആണ് എന്ന് അതിലെ എഴുത്തിൽ നിന്നും മനസിലാക്കാം…അവന് അതിൽ എന്തോ പ്രേതേകത ഉണ്ട് എന്ന് തോന്നി…അല്ല എങ്കിൽ അയാൾ തനിക്ക് ഇത് സമ്മാണിക്കുമായിരുന്നില്ല….