അബ്ദു പാത്രത്തിലേക്കും നോക്കിയിരിക്കുകയാണ്..
“നീ കഴിക്കുന്നില്ലേ അബ്ദൂ… ഇനി ഞാൻ വാരിത്തരണോ… ?”..
അവന്റെ ഇരിപ്പ് കണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു..
“ഇത്ര രാവിലെയൊന്നും കഴിക്കാറില്ലെടീ…”
“അത് പോലെയാണോ ഇന്ന്… നിനക്ക് മരുന്ന് കഴിക്കാനുള്ളതല്ലേ… വേഗം കഴിച്ചേ… “
അബ്ദു പതിയെ കഴിച്ച് തുടങ്ങി..
സലീന അമ്പരപ്പോടെ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.. അവന്റെ രണ്ട് കണ്ണും നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ടായിരുന്നു..
“എന്താടാ… എന്ത് പറ്റി… ?”..
“ ഒന്നൂല്ല…”
അവന് സങ്കടം വന്നെന്ന് അവൾക്ക് മനസിലായി…ഇങ്ങിനെ അസുഖമായിക്കിടക്കുമ്പോൾ ഉറ്റവരാരെങ്കിലും അടുത്തില്ലാത്തത് വേദന തന്നെയാണ്..
അവൻ സാവധാനം മുഴുവനും കഴിച്ചു..
അവൾ എടുത്ത് കൊടുത്ത ചായയും കുടിച്ചു.. കഴിക്കാനുള്ള ഗുളികയും അവൾ എടുത്ത് കൊടുത്തു..
അവന്റെ കൈ കഴുകിച്ച് വീണ്ടും അവനെ കിടത്തി..
“എന്താവശ്യമുണ്ടേലും എന്നെ വിളിക്കണം… തൊട്ടപ്പുറത്ത് തന്നെ ഞാനില്ലേ… മോൾക്കും ഗുളിക കഴിക്കാനുണ്ട്… ഞാനെന്നാ ചെല്ലട്ടേ…”
പാത്രങ്ങളൊക്കെയെടുത്ത് സലീന പോകാനൊരുങ്ങി..
അവൻ തലയാട്ടി… താൻ പോകുന്നത് അവനിഷ്ടമല്ലെന്ന് അവൾക്ക് മനസിലായി..
“അബ്ദൂ… നീ ഷെഢി ഊരിയിട്ടോ…?”
കണ്ണുരുട്ടിക്കൊണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു…
“ ഇല്ലാ…”
“പിന്നെന്താടാ ഇതിങ്ങിനെ നിൽക്കുന്നേ… അത് താഴത്തില്ലേ… ?”
ഒരു കൈ കൊണ്ട് ലുങ്കിക്ക് മേലെ മുഴച്ച് നിൽക്കുന്ന കുണ്ണയിൽ പിടിച്ച് ചിരിച്ച് കൊണ്ട് സലീന ചോദിച്ചു…
അബ്ദു വീണ്ടും ചമ്മി..പക്ഷേ, അവൻ പിടിച്ച് നിന്നു..
“സുന്ദരിയായൊരു പെണ്ണ് മുട്ടിയുരുമ്മി നിന്നാ പിന്നെ… ?.
ഞാനൊരാണല്ലേടീ…”