Posted by ഒപ്പം, തുറന്നു കിടന്ന തങ്ങളുടെ വാതിലും.
പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവൾക്ക് എല്ലാം മനസ്സിലായി.
‘എന്റെയും, വാപ്പായുടെയും ഇന്നലത്തെ തകർപ്പൻ പണ്ണൽ, പാതി തുറന്ന വാതിലിലൂടെ മക്കൾ എങ്ങിനെയോ കാണാൻ ഇടയായി.’
‘അതിൽ തങ്ങളോട് ദേഷ്യപ്പെടുകയോ, പ്രതികരിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നതിനു പകരം, ഇവർ തമ്മിൽ അതു ചെയ്തുനോക്കി.’
‘എല്ലാം മറന്നുറങ്ങിയുള്ള ആ കിടപ്പുകണ്ടാൽ അറിയാം, എത്രയും സ്നേഹത്തോടെയുള്ള പണ്ണൽ ആയിരുന്നു ഇവരുടേതെന്ന്. അവർക്കിടയിൽ സ്നേഹം മാത്രമേയുള്ളു. ഇതു കാമമല്ല. കരുതലോടെയുള്ള സംഗമം. തന്റെയും വപ്പായുടേയും പോലെ. അപ്പോൾ പിന്നെ പെട്ടെന്ന് ഇവരെ ഞെട്ടിച്ച്, എഴുന്നേല്പ്പിച്ച്, ചോദ്യം ചെയ്ത്, വഴക്കുപറഞ്ഞ് കുറ്റവിചാരണ നടത്തണ്ട.’
‘എല്ലാം ചോദിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുമതി, വാപ്പായോട് പോലും പറയാൻ.’
‘അല്ലെങ്കിൽത്തന്നെ ഇവരെ കുറ്റപ്പെടുത്താൻ തങ്ങൾക്കെന്താണ്‌ അർഹത?’
‘തങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ ആറുകൊല്ലമായി ഈ സുഖം അനുഭവിച്ചില്ലേ? ഇതുവരെ ഇവർ അത് അറിയുകയോ, ചോദ്യം ചെയ്യുകയോ ചെയ്യാതിരുന്നത് അവരുടെ നിഷ്കളങ്കതയും, തങ്ങളിലുള്ള വിശ്വാസവും കാരണമല്ലേ? ഉപ്പൂപ്പായും, ഉമ്മയും ചെയ്യുന്നതൊന്നും തെറ്റാവില്ല എന്ന അവരുടെ വിശ്വാസം. അപ്പോൾ അവർക്ക് ഇന്നലെ കണ്ടതും തെറ്റായി തോന്നിക്കാണില്ല. അതുകൊണ്ട് അവർ അത് ചെയ്തുനോക്കി. അപ്പോൾ പിന്നെ ഇതിൽ താൻ തെറ്റ് കണ്ടെത്തുന്നതെങ്ങനെ? തെറ്റുചെയ്യുന്നില്ലെങ്കില്പ്പിന്നെ എന്തുപറഞ്ഞ് തിരുത്തും?’
‘പക്ഷെ.. സുരക്ഷയില്ലാതെ വല്ലതും വരുത്തി വച്ചാലോ? ഇനിയിപ്പോൾ ഇവർ ഇതിൽ നിന്ന് പുറകോട്ടുപോകില്ല.’