“വെറുതെയല്ല മമ്മി അയാൾക്ക് വേണ്ടി ഇച്ചായനെ ചീത്ത പറഞ്ഞത്… കാമുകനല്ലേ… ?.. വീറോടെയല്ലേ മമ്മി അയാൾക്ക് വേണ്ടി വാദിച്ചത്…”
മിയ വീണ്ടും കലിപ്പിലായി.
“ഇത് നമുക്ക് കയ്യോടെ പൊക്കണം ഇച്ചായാ… ഡാഡിയെ ചതിച്ച് രണ്ടും കൂടിയങ്ങിനെ സുഖിക്കണ്ട… ഞാനിത് ഡാഡിക്ക് വിളിച്ച് പറയും… എന്തായാലും പറയും…”
മിയ വീറോടെ പറഞ്ഞു.
“അടങ്ങെടീ ഭാര്യേ…തൽക്കാലം ഡാഡിയോട് പറയാനൊന്നും നിക്കണ്ട… പക്ഷേ, നമ്മളിത് കണ്ടെന്ന് മമ്മിയറിയണം… അത് നമുക്കൊരു പിടിവള്ളിയാ… അതറിഞ്ഞാ നമ്മളോടുള്ള മമ്മിയുടെ ചാട്ടം നിൽക്കും…”
“ശരിയാ ഇച്ചായാ… നമുക്കിപ്പത്തന്നെ ചെന്ന് മമ്മിയെ വിളിച്ചാലോ…കയ്യോടെ പിടിക്കണം രണ്ടിനേം…”
“ശരീരം മൊത്തം കഴപ്പും കൊണ്ട് നടക്കുകയാ പൂറി…തലയിൽ ഒരു പൊടിക്ക് ബുദ്ധിയില്ല… എടീ മണ്ടീ… നമ്മളിപ്പോ മമ്മിയെ വിളിച്ചാ, അയാളെ ബാത്ത്റൂമിലോ, കട്ടിലിനടിയിലോ ഒളിപ്പിക്കും മമ്മി… നമ്മളെ മുറിയിലേക്ക് കയറാൻ മമ്മി സമ്മതിക്കുകയുമില്ല… വിളിച്ച നമ്മള് നാണംകെടും…”
“പിന്നെന്ത് ചെയ്യും ഇച്ചായാ… ?”..
“നമുക്കെന്തേലും ചെയ്യാടീ… ഏതായാലും അവര് പുറത്തിറങ്ങണേൽ രണ്ട് മണിക്കൂറെങ്കിലും കഴിയും…”
കള്ളച്ചിരിയോടെ സണ്ണി പറഞ്ഞു.
മിയ നാണത്തോടെ അവന്റെ കവിളിലൊന്ന് നക്കി..
“അതെങ്ങിനെ ഇച്ചായനറിയാം… ?”
അവളും പഴയ ഫോമിലായി.
“ എന്ത്… ?”..
“അവര് രണ്ട് മണിക്കൂറൊക്കെ എടുക്കുമെന്ന്… ?””..
“അവര് നമ്മളേക്കാൾ പ്രായമായവരല്ലേടീ…?.. രണ്ടാൾക്കും നല്ല ആരോഗ്യോം… മിനിമം രണ്ട് മണിക്കൂറെങ്കിലും വേണ്ടി വരും…”