Posted by
മനീഷ് – വേഗം വാ ബ്രോ
അവര് അങ്ങനെ അവരുടെ കോട്ടജിന്റെ അടുത്ത് എത്തി.
വിനോദ് – എടാ മൈരേ, നീ ഇനിയെങ്കിലും പറഞ്ഞു തൊലയ്ക്കോ, എന്താ നീ ഉദ്ദേശിക്കുനതു എന്ന്.
മനീഷ് – എടാ അതെ, ദേവിക ചേച്ചിയുടെ കെട്ടിയോനും, മറ്റേവൻമാരും അവിടെ വെള്ളമടി ആണ്, കുറച്ചു സമയം എടുക്കും ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ
വിനോദ് – അതിനു
മനീഷ് – അളിയാ, എന്റെ മനസ്സിൽ ഇരു ലഡ്ഡു പൊട്ടി
വിനോദ് – എന്ത് മൈരാണ് പറയണേ നീ
മനീഷ് – അതെ അളിയാ, നമ്മടെ രണ്ടു കോട്ടജിന്റെ അടുത്ത് ആരും ഇല്ല. ആരും ഇത് വഴി വരാനും സാധ്യേത ഇല്ല
വിനോദ് – അപ്പോ
മനീഷ് – ദേവിക ചേച്ചി ആണേൽ മോനെയും കൊണ്ട് കുളിക്കാൻ പോയേക്കാണ്
വിനോദ് – എന്താ മോൻ പറഞ്ഞു വരുന്നേ
മനീഷ് – എടാ പൊട്ടാ, ഭാഗ്യം ഉണ്ടേൽ നമക്ക് അവളുടെ കുളി സീൻ കാണാൻ പറ്റിയാലോ
വിനോദ് – പോടാ തെണ്ടി, അതൊക്കെ റിസ്ക് ആണ്, ആരേലും കണ്ട, നാറും. പണിയും പോകും
മനീഷ് – കുറച്ചു റിസ്ക് എടുത്താലും എങ്ങാലും ബിരിയാണി കിട്ടിയാലോ
വിനോദ് – പോടാ പന്നി, ഞാനില്ല
മനീഷ് – എടാ കുണ്ണേ, കുറച്ചു ധൈര്യം കാണിക്കു. നീ ഇവിടെ നോക്കിക്കേ ആരേലും ഉണ്ടോന്നു. ഒരു പൂച്ച കുഞ്ഞു പോലും ഇല്ല. ഇ വഴി കോട്ടജിലേക്കു ഉള്ളവർ അലാതെ ആരും വരുകയും ഇല്ല
വിനോദ് – എങ്ങാലും അവളുടെ കെട്ടിയോൻ വന്നാലോ. നല്ല ഇടി കിട്ടും മോനെ
മനീഷ് – പുള്ളി ഒന്നും ഇപ്പോ വരില്ല. നീ പേടിക്കാതെ. വന്നാൽ തന്നെ നമ്മളെ പുള്ളി കാണൊന്നും ഇല്ല
വിനോദ് – എടാ എന്നാലും
മനീഷ് – നീ പേടിക്കാതെ, ഇങ്ങു വാ മൈരേ
മനീഷ് വിനോദിന്റെ കൈയ്യും പിടിച്ചു ഒച്ച ഇണ്ടാകാതെ, പതുക്കെ ദേവികയുടെ കോട്ടജിന്റെ സൈഡ് ഇലേക്ക് നടന്നു നീങ്ങി. ദേവികയുടെയും അവരുടെയും കോട്ടയ്ജ് അടുത്തടുത്ത് ആണ്. ഇടയിൽ കുറച്ചു മരങ്ങളും തെങ്ങും ഒക്കെ ആണ്. അധികം വെളിച്ചം ഇല്ല.