പറഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും മിയ കരഞ്ഞിരുന്നു. സണ്ണിക്കും സങ്കടം വന്നു.
“പോട്ടെടീ പൊന്നേ… എനിക്ക് സങ്കടമൊന്നുമില്ല… എന്നെ കെട്ടിയതിന്റെ പേരിൽ നിന്റെ കണ്ണ് നിറയരുത്… അതെനിക്ക് നിർബന്ധമുണ്ട്…”
മിയ ഇരുന്ന് കൊണ്ട് തന്നെ അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.
നഗ്നമായ അവന്റെ മാറിലേക്ക് തല ചായ്ച്ച് അവൾ നിർവൃതിയോടെ കുറേ നേരമിരുന്നു. സണ്ണി അവളുടെ മുടിയിൽ പതിയെ തലോടി.
“ഇച്ചായാ…”
മാറിൽ നിന്ന് മുഖമുയർത്താതെ മിയ കുറുകി…
“എന്നാടീ… “
“ അത്… അത് പിന്നെ… ഇച്ചായാ… “
അവളുടെ വിറക്കുന്ന സ്വരം തന്നെ സണ്ണിക്ക് സഹിക്കാനായില്ല.
“പറയെടാ കുട്ടാ… എന്താ എന്റെ പൊന്നിന്ന് വേണ്ടേ… ?”
“അതിച്ചായാ… ഇച്ചായന്റെ…മോള്….പിന്നേം,… കരയുന്നു…”
മിയ, അവന്റെ മുലക്കണ്ണിൽ ഒരു കടി കൊടുത്തു.
“അതെന്നാത്തിനാടാ ഇപ്പോ അവള് കരയുന്നേ…”
“അവൾക്ക് പാപ്പം വേണംന്ന്…”
“ഇപ്പൊഴോ… ?”
“ഉം… ഇപ്പത്തന്നെ വേണംന്ന്… അവള് നല്ലോണം കരയുവാ കുട്ടാ…”
“രാത്രി അവൾക്ക് ഇച്ചായൻ കൊതി തീരെ കൊടുക്കാന്ന് പറ…”
“അത് പോര ഇച്ചായാ… അവൾക്കിപ്പത്തന്നെ വേണംന്ന്…ന്റിച്ചായാ… കൊടുക്കിച്ചായാ അവൾക്ക്… അവളുടെ അഹങ്കാരമൊന്ന് തീരട്ടെ… ശല്യവാ ഇച്ചായാ… എന്തൊരു ചൊറിച്ചിലാ ഉള്ളിലെന്നറിയോ… ഇപ്പത്തനെ സഹിക്കാഞ്ഞിട്ടാ ഞാനിച്ചായനെ വിളിച്ചേ…”
മുഖമുയർത്തി അവന്റെ ചുണ്ടൊന്ന് ഊമ്പി വിട്ടു മിയ…
പിന്നെ സണ്ണിയേയും പിടിച്ച് നിലത്തേക്കിറങ്ങി നിന്നു. അവന്റെ രണ്ട് കയ്യും എടുത്ത് രണ്ട് മുലയിലും വെച്ചു.
“ഇതുങ്ങളും ഒരു സൌര്യം തരുന്നില്ലെടാ കുട്ടാ… അപ്പടി കഴപ്പാ ഇച്ചായാ… ഇച്ചായനോടല്ലാതെ ആരോടാ ഞാനിത് പറയാ… ?”