“എങ്ങനെ ഉണ്ട് അപ്പൂസേ കല്യാണപെണ്ണിന്റെ കുണ്ടി?”
നിമ്മിയെയും അപ്പുവിനെയും ഒരു മൂലയിലേക്ക് ഇരുത്തി അനാമിക പോയപ്പോൾ അവന്റെ ചെവിയിലേക്ക് ചുണ്ടുകൾ അടുപ്പിച്ചു നിമ്മി ചോദിച്ചത് കേട്ട് അവൻ നാണിച്ചു.
“പെണ്ണിന്റെ കുണ്ടി ഞെക്കി പിഴിഞ്ഞു അല്ലേടാ കള്ളാ”
നിമ്മിയുടെ ചോദ്യത്തിനു അവൻ നാണത്തിൽ കുതിർന്നൊരു ചിരി മറുപടിയായി നൽകി.
അവന്റെ കണ്ണുകൾ അപ്പോഴും സ്റ്റേജിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു. കൂടെ അഭിരാമിയുടെ കണ്ണുകൾ എന്തിനോ വേണ്ടി തിരയുന്നത് നിമ്മിയും ശ്രദ്ധിച്ചു.
നിമ്മി വിളിച്ചു പറഞ്ഞതനുസരിച്ചു കോശി ഓഡിറ്റോറിയത്തിൽ എത്തി അവളെ വിളിച്ചു. അനാമികയോട് യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി അവൾ അപ്പുവിന്റെ കയ്യും പിടിച്ചു പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി കോശിയുടെ കാറിനരികിലേക്ക് നടന്നു. നിമ്മി നടന്നു വരുന്നത് കണ്ട് കോശി കാറിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി. അപ്പോഴാണ് അപ്പു അയാളെ കാണുന്നത്.
വെള്ള മുണ്ടും ഷർട്ടും ധരിച്ച അജാനുബാഹു ആയൊരു മനുഷ്യൻ.
“വെറുതെയല്ല ചെറിയമ്മ ഇയാൾക്ക് കിടന്ന് കൊടുത്തത്. എന്തൊരു ശരീരമാ അയാൾക്ക്”
തന്റെ കയ്യും പിടിച്ചു ഓടുന്ന നിമ്മിയോട് അവൻ പതുക്കെ പറഞ്ഞു.
“ചെറിയമ്മേ… ഞാനിപ്പോ വരാം…”
കോശിയുടെ കാറിനടുത്തു എത്തി അയാളുടെ മേലേക്ക് പറ്റിച്ചേർന്ന് നിന്ന നിമ്മിയോട് അതും പറഞ്ഞവൻ ഓഡിറ്ററിയത്തിലേക്ക് ഓടി.
“ഇച്ചായാ…”
നിമ്മി കോശിയുടെ മേലേക്ക് ചാഞ്ഞു അയാളുടെ ഷർട്ടിനു മേലെ നെഞ്ചിലൂടെ തലോടി.
“എന്താടി പെണ്ണെ? വല്ലാത്തൊരു നാണം”