“““നമുക്ക് പോയാലോമ്മാ?”””
കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ ചോദിച്ചു
“““എന്തുപറ്റി…. മടുത്തോ?”””
“““ഉംഹും”””
ഞാൻ ഇല്ലെന്ന് മൂളി
“““പിന്നെന്തേ?”””
ഞാനതിന് മറുപടിയായി എന്റെ ജീൻസിന്റെ മുന്നിലെ മുഴുപ്പിൽ പിടിച്ച് കാണിച്ചു
“““യ്യോ കയ്യെടുക്കാരേലും കാണും”””
അമ്മ വെപ്രാളത്തോടെ ചുറ്റും നോക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു…. ഞാൻ കൈ മാറ്റി
“““ക്ഷമ ആട്ടിൻ സൂപ്പിന്റെ ഗുണം ചെയ്യുമെന്നാ പഴമൊഴി…. കേട്ടോടാ ഷഢികള്ളാ”””
“““ഇതാ…. ഞാനെടുത്ത ഷഢിക്ക് പകരം ഇത് വെച്ചോ…. ഇപ്പൊ നമ്മള് തമ്മിലുള്ള കടം തീർന്നു”””
എന്ന് പറഞ്ഞ് ഞാൻ പോക്കറ്റിൽ തിരുകിയിരുന്ന എന്റെ ഷഢി എടുത്ത് അമ്മയ്ക്ക് കൊടുത്തു…. അമ്മ പേടിച്ച് വിരണ്ടു… വേഗമതെടുത്ത് തന്റെ ഹാന്റ് ബാഗിലാക്കി….
“““അസത്തേ…ആൾക്കാരുണ്ടപ്പുറത്ത്”””
എന്ന് പറഞ്ഞു… ഞാൻ ഇളിച്ച് കാണിച്ചു….
തൊട്ടടുത്ത നിമിഷം കടലിൽ മിന്നൽപ്പിണർ പറന്നിറങ്ങി… ഞങ്ങളൊന്ന് ഞെട്ടി…. അപ്പുറത്ത് ഇരിക്കുന്നവരൊക്കെ എഴുന്നേറ്റ് ഓടുന്നത് കണ്ടു…. സംഗതി പന്തിയല്ല എന്ന് മനസിലാക്കി ഞങ്ങളും വേഗം എഴുന്നേറ്റു….. ഉടനെ കടലിൽ നിന്ന് മഴ പെയ്തടുത്ത് വരുന്നത് കണ്ടു…. ഞാനമ്മയുടെ കയ്യും പിടിച്ച് തിരിഞ്ഞ് വേഗം നടന്നു, അല്ല ഓടി എന്ന് തന്നെ പറയാം…. പൂഴിയിൽ നിന്ന് റോഡരികിലേക്ക് കയറുന്നത് വരെ കയറി നിൽക്കാൻ ഒരിടവുമില്ല….. മഴ ഞങ്ങളെ നനച്ചുകൊണ്ടാർത്ത് പെയ്തു…. വഴിയോരത്ത് നിർത്തിയിട്ട ഒരു ഉന്തുവണ്ടിയുടെ മറയിലേക്ക് ഓടി കയറുമ്പോഴേക്ക് ഞങ്ങൾ നന്നായി നനഞ്ഞിരുന്നു…. തണുത്ത് വിറച്ചു നിൽക്കുന്ന അമ്മയെ ചേർത്തുപിടിച്ച് ഞാൻ ചൂടേകി…. ഏകദേശം പതിനഞ്ച് മിനിറ്റോളം ഞങ്ങളതേ നിൽപ്പ് നിന്നു, ഒടുക്കം മഴ മാറിയപ്പോൾ ബൈക്കെടുത്ത് വിട്ടു