കലങ്ങിചുവന്ന കണ്ണുകളുമായി എന്നെ കൊല്ലാനുള്ള വാശിയോടെ എന്നേത്തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന പൂർണിമ ആന്റിയുടെ മകൻ ‘ആദിയായിരുന്നു അത്… 8 വർഷം മുൻപ് ഞാൻ കണ്ട ആ പീക്കിരി പയ്യനായിരുന്നില്ല അവനിപ്പൊ…. ഉരുട്ടികേറ്റിയ മസിലും പേരിപ്പിച്ച് കണ്ടാൽ ആരുംവൊന്ന് കോർക്കാൻ മടിക്കുന്ന ഒരു ഇരുപത്തിരണ്ടുകാരൻ..
““ആദി നീ താഴേക്ക് ചെല്ല് ഇവരോട് മമ്മി സംസാരിച്ചോളാം”””” എന്ന് പറഞ്ഞ് ആന്റി അവന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നതും— അവരുടെ കൈ തട്ടിമാറ്റി ഒരലർച്ചയോടെ എന്റെ അടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞുവന്ന ആദി, അവന്റെ ആ പെരുപ്പൻ വലതുകാലുയർത്തി എന്റെ മാറിലേക്ക് ആഞ്ഞ് ചവിട്ടി..
അവന്റെ ആ ചവിട്ടിൽ പിന്നിലേക്ക് തെറിച്ചുപോയ ഞാൻ ബാൽക്കണിയിൽ അലങ്കരിച്ചടുക്കി വെച്ചിരുന്ന ചെടിചട്ടികളുടെ ഇടയിലേക്ക് തെറിച്ചുവീണു..
““മോനെ വേണ്ട…… ഒന്നും ചെയ്യണ്ട””” എന്ന് വിളിച്ചുകൂവികൊണ്ട് ആന്റി അവന്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടിചെന്നു..
““ആദി വേണ്ട എന്റെ അപ്പൂസിനെയൊന്നും ചെയ്യല്ലെ””” ഒരു പൊട്ടികരച്ചിലോടെ മിത്രയും അവന്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടിചെന്നു— ആന്റിയും മിത്രയും ചേർന്ന് അവനെ വട്ടംചുറ്റി പിടിച്ചുനിർത്തി,,,
അപ്പഴേക്കും ബാൽക്കണിയിലെ ഒച്ചകേട്ട് അഞ്ജുവും മറ്റ് പെൺകുട്ടികളും അവിടേക്ക് ഓടിവന്നു… അവരുടെ പിന്നാലെ പരിചയമില്ലാത്ത മൂന്ന് ചെറുപ്പക്കാരും ഓടിക്കയറി വന്നു… കണ്ടാൽ ആദിയുടെ അതേ പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന മൂന്ന് ചെറുപ്പക്കാർ..
അതേസമയം ചെടിച്ചട്ടികളുടെ ഇടയിൽ മലർന്നുകിടന്ന ഞാൻ കൈകുത്തി പതിയെ എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രെമിച്ചതും.