അതെല്ലാംകണ്ട് നിന്നിരുന്ന അനഘയും അക്കുവും, മറ്റ് മൂന്ന് പെൺകുട്ടികളും വായ പൊത്തിപിടിച്ചു നിന്നുകൊണ്ട് ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… എനിക്കും ചിരി വന്നെങ്കിലും ഞാനത് ഉള്ളിലടക്കി നിർത്തി..
““എന്നാ നമുക്ക് ഇറങ്ങുവല്ലെ””” ഞാൻ ആ മൂന്ന് പെൺകുട്ടികളോടുമായി ചോദിച്ചു..
““ആം പോകാം അപ്പൂസെ… അവളൊന്ന് വന്നോട്ടെ”” ഫോണിൽ സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന മിത്രയെ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞുനോക്കികൊണ്ട് അഞ്ചുവാണ് എന്നോടത് പറഞ്ഞത്, സേഷം അവൾ മിത്രയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു…
““ഇവളുടെ ഫോൺവിളി ഇതുവരെ കഴിഞ്ഞില്ലെ.? ഇത്രേം നേരം ഇവളിത് ആരെ വിളിക്കുവ.? അഹ്… വല്ല കാമുകന്മാരെയും വിളിക്കുവാരിക്കും”” എന്ന് മനസ്സിൽ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാൻ വണ്ടി സറ്റാർട്ട് ചെയ്തു..
അനിതയോടും അനഘയോടും യാത്രപറഞ്ഞ് ഓരോരുത്തരായി വണ്ടിയിലേക്ക് കയറാൻ തുടങ്ങി…….
എന്നാൽ ആ സമയമാത്രയും എന്റെ ശ്രെദ്ധ മുഴുവൻ ഇപ്പഴും വീടിന്റെ സൈഡിൽ മാറിനിന്ന് എന്തോ കാര്യമായിട്ട് സംസാരിച്ച് നിൽക്കുന്ന മിത്രയുടേയും അഞ്ജുവിന്റേയും നേരെ ആയിരുന്നു….. ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് അഞ്ജുവും മിത്രയും എന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു….
““എന്നേക്കുറിച്ചായിരിക്കുമൊ അവരുടെ സംസാരം.? അഹ്… എന്തായാലും ക്ഷേത്രം വരെ അവളുടെ മുഖം കണ്ടാൽ മതിയല്ലൊ.!”” എന്ന് മനസ്സിൽ പറഞ്ഞ് ഞാൻ സമാധാനിച്ചു,,,,,,,,,, പക്ഷെ അപ്പഴും എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു ഭാരം കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു…
““ഇനി ഇവളെ കണ്ടുകഴിയുമ്പോൾ ഇവരെ കൊണ്ടുവിടുന്നതിൽ നിന്നും മനീഷ് ഒഴിഞ്ഞുമാറുമൊ.?”””” എന്ന ഭാരം..