Posted by
പതിയെ…. പതിയെ…
അവൻ അമ്മയുടെ മുറിക്ക് അരികിലേക്ക്…
മുറി വാതിൽ അടഞ്ഞു കിടപ്പാണ്.. അകത്തു നിന്നും താഴിട്ടിരിക്കുകയാണ്….
അവന് ഒരു നിമിഷം നിരാശ തോന്നി…
എങ്കിലും ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവൻ അൽപനേരം കാത്തിരുന്നു… എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ….
മുറിക്കകത്ത് അമ്മയുടെ കുറുകിയ ശബ്ദം…
അടക്കി പിടിച്ച സംസാരം…
അതവനെ വല്ലാതെ ഭ്രാന്ത് പിടിപ്പിക്കും പോലെ തോന്നി….
‘എന്നാലും അമ്മ…. ഛെ….!’
ഒരു നിമിഷം അവന് എന്തോ വല്ലായ്ക തോന്നിയെങ്കിലും, പതിയെ ഒന്നും മിണ്ടാതെ തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും, കാന്തികമായ എന്തോ ഒന്ന്… അതവനെ അവിടെ തന്നെ പിടിച്ചു നിർത്തുകയായിരുന്നു..
അവൻ പോലുമാറിയാതെ അവന്റെ കാലുകൾ വീണ്ടും അടഞ്ഞിട്ട മുറി വാതിലിനു അരികിലേക്ക്….
ഇല്ല… താക്കോൽ പഴുതിലൂടെ അകത്തേക്ക് മിഴികളെഞ്ഞെങ്കിലും അകത്തെ കാഴ്ചകളെ ഒപ്പിയെടുക്കാൻ പാകത്തിന് വെട്ടമൊന്നും മുറിക്കകത് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…
അരണ്ട വെളിച്ചം മാത്രം… ആ വെളിച്ചത്തിൽ കട്ടിലിൽ പരസ്പരം കെട്ടി പുണർന്നു കിടക്കുന്ന രണ്ട് നിഴൽ രൂപങ്ങൾ….
ഏറെ നേരം അവന് ആ കാഴ്ച കണ്ട് നിൽക്കാനായില്ല…
ആരെങ്കിലും വന്നു കാണുമോ എന്ന ഭയം.. വിഷ്ണു ഒരു നിമിഷം ചുറ്റിലും നോക്കി…
ഇല്ല.. അവിടെ എങ്ങും ആരും ഇല്ല…
ഒരു നിമിഷം പിന്തിരിഞ്ഞു നടന്നാലോ എന്ന ചിന്ത… അവൻ പിന്നോട്ട് ചുവടുകൾ വച്ചെങ്കിലും തിരിച്ചു മുറിയിലേക്ക് പോകാൻ ആവാത്ത വിധം എന്തോ ഒന്ന് അവനെ അവിടെ പിടിച്ചു നിർത്തുകയായിരുന്നു…