“പനി കുറവുണ്ടോ അമ്മേ… ?”
രജനി, അമ്മായമ്മയുടെ അടുത്ത് വന്ന് നെറ്റിയിലും, കഴുത്തിലും കൈ വെച്ച് നോക്കി.
“പനിയൊന്നുമില്ല മോളേ… രാവിലെ എണീറ്റപ്പോ ഒരു കുളിര്… കഞ്ഞികുടിച്ച് ഒരു ഗുളിക കഴിച്ചാ അതങ്ങ് മാറിക്കോളും… “
സരോജിനി നിസാരമായി പറഞ്ഞു.
“അതൊന്നുമല്ലെടീ… അമ്മക്ക് നല്ല പനിയായിരുന്നു… അതല്ലേ നീ വിളിച്ചപ്പോ ഞാൻ പറഞ്ഞേ…”
ഗോപിക പറഞ്ഞു.
“മോള് മുറിയിലേക്ക് ചെന്ന് ഈ വേഷമൊക്കെ മാറ്റ്…”
രണ്ടാളും രജനിയുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി.
മുറിയിലേക്ക് കയറിയതും രജനിയുടെ തുടുത്ത പൂറൊന്ന് വിങ്ങി.
ഭംഗിയിൽ വിരിച്ച് വെച്ച മെത്ത കണ്ടതും അവളുടെ പിളർപ്പൊന്ന് വിറകൊണ്ടു .
ഈ മുറിയിലാണ്… ഈ പട്ടുമെത്തയിലാണ്… തന്റേട്ടൻ.. തന്നെ..
അവൾക്കതോർക്കാൻ പോലുമായില്ല. കുഴഞ്ഞു കൊണ്ടവൾ ബെഡിലേക്കിരുന്നു.
ഗോപിക കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന രജനിയുടെ ബാഗ് മേശപ്പുറത്തേക്ക് വെച്ച് അവളെ സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി.
പിന്നെ അവളുടെ അടുത്തിരുന്നു.
“രാജീ… എന്താടീ നിനക്ക് പറ്റിയേ… എന്നെ കാണാഞ്ഞുള്ള സങ്കടമൊന്നുമല്ലെന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി… വേറെന്തോ പ്രശ്നമുണ്ട്… എന്താണേലും എന്നോട് പറയെടീ…”
രജനി, ഗോപികയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. പിന്നെ എഴുന്നേറ്റ് പോയി വാതിലടച്ച് കുറ്റിയിട്ടു.
തിരിച്ച് വന്ന് ഗോപികയുടെ ദേഹത്തേക്ക് പൊട്ടിക്കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് ഒറ്റവീഴ്ച.. അവളുടെ ഭാരം താങ്ങാനാവാതെ ഗോപിക, അവളേയും കൊണ്ട് കിടക്കയിലേക്ക് മറിഞ്ഞു.
ഗോപികയുടെ ദേഹത്ത് കിടന്ന് കൊണ്ട് അവൾ ഉച്ചത്തിൽ കരഞ്ഞു. ഗോപികക്ക് പേടിയായി.
എന്തുപറ്റി ഇവൾക്ക്…
ഈശ്വരാ… അമ്മയോ അച്ചനോ ഇത് കേട്ടാ,,,