ബാക്കി ശിവരാമൻ പറഞ്ഞില്ല.
“”വാഴ വെച്ചാ മതീന്നല്ലേ… നിങ്ങള് വെച്ചോന്നേ… അമ്മായച്ചനും, മരുമകളും കൂടി ആ ഒഴിഞ്ഞ പറമ്പാകെ വാഴ വെച്ചോ… ഹും…”
ഗോപിക ചവിട്ടിക്കുലുക്കി നടന്ന് പോയി.
“നീ ചെല്ല് മോളേ… അച്ചനിപ്പോ വരാം.. “
അച്ചൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് രജനിക്ക് എന്തോപോലെയായി. തന്നെയിവിടെ പിടിച്ച് നിർത്തുമെന്നാണ് അവൾ കരുതിയത്.
അവൾ പതിയെ കയറ്റം കയറി.
ഒരു സൂചന പോലും അച്ചൻ തന്നില്ലല്ലോ എന്ന ചെറിയൊരു നിരാശയവൾക്ക് തോന്നി. അച്ചനിപ്പോ തന്നെ നോക്കുകയാണോ, അതോ വളമിടുകയാണോ എന്നറിയാൻ അവൾക്കൊരു മോഹം തോന്നി.
കാലിലെന്തോ കൊണ്ടത് പോലെ അവൾ പെട്ടെന്ന് കുനിഞ്ഞ് തല ചെരിച്ച് പിന്നിലേക്ക് നോക്കി.
കുട്ടയിൽ നിന്നും വളം വാരാനെന്ന പോലെകുനിഞ്ഞ് നിന്ന് തന്നെത്തന്നെ നോക്കുന്ന അച്ചനെയാണവൾ കണ്ടത്. അവൾ തൃപ്തിയോടെ നേരെ നിന്ന് വീണ്ടും പിന്നിലേക്ക് നോക്കി. ഇപ്പോൾ അച്ചൻ താഴോട്ട് നോക്കി എന്തോ പണിയിലാണ്. അവൾ ചുണ്ടിലൊരു പുഞ്ചിരിയുമായി തൊടിയിലൂടെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി.
സിറ്റൗട്ടിൽ തന്നെ അവളേയും കാത്തിരിക്കുകയാണ്ഗോപിക.
പൂറി ഓരോന്ന് പറഞ്ഞ് മനുഷ്യനെ തരിപ്പിച്ച് വെച്ചിരിക്കുകയാണ്.
ഇനിയവളൊന്ന്നക്കിത്തരാതെ സമാധാനമുണ്ടാവില്ല.
“ഗോപൂ.. നല്ലതലവേദനയെടീ… ഞാൻ കുറച്ച് നേരമൊന്ന് കിടക്കട്ടെ…”
വന്നയുടനെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് രജനി വേഗം മുറിയിലേക്ക് പോയി.
ഗോപികക്ക് ദേഷ്യം വന്നു.
രജനിയുടെ മുഖത്തിരുന്ന് പൂറ് തീറ്റിക്കാൻ ആർത്തിയോടെ കാത്തിരുന്ന അവൾ മുഖം കറുപ്പിച്ച് വഴുക്കുന്ന പൂറുമായി സ്വന്തം മുറിയിലേക്കും പോയി.