എല്ലാം സെറ്റാക്കി അവൾ ഗോപികയേയും വിളിച്ച് എന്തൊക്കെയോ നുണ പറഞ്ഞ് അവളേയും കൊണ്ട് പാടത്തേക്കിറങ്ങി. ഗോപികയോട് കാര്യം പറയണോ എന്നൊന്ന് ചിന്തിച്ച് പിന്നത് വേണ്ടെന്ന് വെച്ചു. ആദ്യം തെളിവ് കിട്ടട്ടെ. പിന്നെ നോക്കാം…
രണ്ട് സുന്ദരികളും പാടത്തേക്കിറങ്ങിച്ചെല്ലുന്നത് കണ്ട്, ശിവരാമൻ കിളക്കൽ നിർത്തി അവരെ നോക്കി.
“ എന്താടീ മക്കളേ… ?”
സ്നേഹത്തോടെയുള്ള ചോദ്യം കേട്ട് രജനിക്ക് വീണ്ടും സംശയമായി. സ്നേഹ നിധിയായ ഈ അച്ചൻ തന്നെയാണോ അത് ചെയ്തേ… ?
“ഒന്നുമില്ലച്ചാ.. ഇവൾക്ക് കുളമൊക്കെയൊന്ന് കാണണമെന്ന്..”
“എന്താ മോളേ… കുളത്തിൽ കുളിക്കണോ നിനക്ക്… വലിയ ആഴമൊന്നുമില്ല… വേണേൽ ചാടിക്കോ…”
ശിവരാമൻ സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു.
“ഇന്ന് വേണ്ടച്ചാ… ഇന്ന് കുളി കഴിഞ്ഞതാ… നാളെ നോക്കാം…”
രജനി അയാളുടെ മുഖത്തേക്ക് സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
അച്ചന്റെ മുഖത്ത് ചെറിയൊരു പരവേശം നിറയുന്നത് അവൾ കണ്ടു.
“ എന്നാ പിന്നെ നിങ്ങൾ ഇവിടെ കുളമൊക്കെ കണ്ട് നിൽക്ക്.. ഞാൻ വീട്ടിലൊന്ന് കയറിയിട്ട് വരാം.. കുറച്ച് വളം കൂടെ എടുക്കാനുണ്ട്… ഞാൻ വന്നിട്ട് പോയാൽ മതീട്ടോ,,..”
ശിവരാമൻ ചെറിയ കുട്ടയെടുത്ത് മുകളിലേക്ക് ധൃതിയിൽ കയറിപ്പോകുന്നത് കണ്ട രജനിക്ക് തന്റെ സംശയം ശരിയാണെന്ന് തോന്നി.
അച്ചന്റെ മുഖത്തെ പരവേശവും, ധൃതിയും, ഞാൻ വന്നിട്ട് പോയാ മതിയെന്ന പറച്ചിലും അവളുടെ സംശയം ഉറപ്പിക്കുന്നതായിരുന്നു.
മുഖത്ത് ഭാവമാറ്റമൊന്നുമില്ലാതെ രജനി, ഗോപികയേയും വിളിച്ച് കുളത്തിലേക്കിറങ്ങി പടവിലിരുന്നു.
ചെറിയ കല്ലുകളെടുത്ത് കുളത്തിലേക്കെറിഞ്ഞ് കൊണ്ട് രജനി നിർത്താതെ ഓരോന്ന് സംസാരിച്ചു. അല്ലേൽ ഗോപിക എണീറ്റ് പോകും.
അവളെ തരിപ്പിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളായിരുന്നു അവൾ പറഞ്ഞത് മുഴുവൻ.. അത് പറഞ്ഞാൽ അവൾ എത്രനേരം വേണേലും കേട്ടിരിക്കുമെന്ന് രജനിക്കറിയാം…