“അപ്പോ തമ്പുരാട്ടീ… കാര്യങ്ങൾ തുറന്ന് സംസാരിക്കാം… ഞാനിവിടെ കക്കാൻ വന്നതാ… അടുക്കള വാതിൽ തുറന്ന് അതിലൂടെയാണ് ഞാൻ അകത്ത് കയറിയത്… നിങ്ങൾക്കെന്നെ അറിയില്ലെങ്കിലും ഞാൻ നിങ്ങളെ നന്നായറിയും…
ഇവിടെ നിങ്ങള് രണ്ടാളും മാത്രമേ ഉള്ളൂ എന്നും എനിക്കറിയാം…
പക്ഷേ, ഇന്ന് ഞാൻ ഇവിടുന്നൊന്നും എടുക്കുന്നില്ല… കക്കാനൊരു മൂഡില്ല..
ഇന്നെനിക്ക് തമ്പുരാട്ടിയോടൊപ്പമൊന്ന് കിടക്കണം…”
തമ്പുരാട്ടി അവന്റെ കയ്യിലെ കത്തിയിലേക്ക് പേടിയോടെ നോക്കി.
പക്ഷേ, മാനത്തിന് ജീവനേക്കാൾ വിലകൽപ്പിക്കുന്ന, അന്തസുള്ള തറവാട്ടിൽ പിറന്ന തമ്പുരാട്ടിക്ക്, മഹേഷ് പറഞ്ഞത് ഉൾക്കൊള്ളാനായില്ല.
“നിങ്ങളെന്നെ… കൊന്നോളൂ… എന്നാലും…”
പതറിയതെങ്കിലും ഉറച്ച ശബ്ദത്തിലാണ് അവർ പറഞ്ഞത്.
“ഹേയ്… തമ്പുരാട്ടിയെ ഞാൻ കൊല്ലാനോ….?
അതിനെനിക്ക് കഴിയില്ല തമ്പുരാട്ടീ…
പക്ഷേ, തമ്പുരാനെ ഞാൻ കൊല്ലും..’”
മുരളി കട്ടിലിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റ് തമ്പുരാന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു..
“അയ്യോ… അദ്ദേഹം പാവമാ… ഒന്നും ചെയ്യരുത്… “
തമ്പുരാട്ടി കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് കട്ടിലിൽ നിന്നും നിലത്തേക്കിറങ്ങി.
അവൻ തമ്പുരാട്ടിയുടെ ദേഹത്തേക്കകമാനം ഒന്ന് ടോർച്ചടിച്ച് നോക്കി. അടി പാവാടയും, ബ്രായും മാത്രമിട്ടാണവർ നിൽക്കുന്നത്.
ഇത്ര അടുത്ത് നിന്നും, ഇത് വരെ ഇവരെ കണ്ടിട്ടില്ല. ഇതൊരു നെടുവരിയൻ ചരക്ക് തന്നെയാണ്.
അവർ കൈ നീട്ടിയൊന്ന് തന്നാൽ തന്റെ ബോധം തെളിയണേൽ ആഴചകളെടുക്കുമെന്ന് മുരളിക്ക് തോന്നി. പക്ഷേ, അവർ പേടിച്ചിരിക്കുകയാണ്. അവരെ ഒന്നുകൂടി പേടിപ്പിക്കണം.