“കുട്ടാ… എനിക്ക് ടോണിച്ചന്റെ പേരും പറയേണ്ടി വന്നെടാ… ഉമ്മയെന്നെ അടിക്കും എന്ന് തോന്നിയപ്പോ ഞാനതും പറഞ്ഞു…”
ഷംസൂന് തല പെരുക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി.
“നീ പേടിക്കുകയൊന്നും വേണ്ടെടാ… ഉമ്മാക്ക് പ്രശ്നൊന്നൂല്ല…
പക്ഷേ, ഉമ്മാക്കിപ്പോ ചെറിയൊരസുഖം..
ആ അസുഖം മാറ്റാൻ സൈഫു ഇവിടെ വരണം… അവനെയിങ്ങോട്ട് വരുത്താനാ മൗലീദ് നടത്തണം എന്നൊക്കെ ഉമ്മ വാശി പിടിച്ചത്…
പക്ഷേ,ഇപ്പോ ഉമ്മാക്കാ വാശിയില്ല… അതിന് കാരണം ടോണിച്ചനാ… ഉമ്മാക്കിപ്പോ ടോണിച്ചനെ വേണം… അത് നീ ശരിയാക്കിക്കൊടുക്കണം..”
ഷംസൂന് കരയണോ, ചിരിക്കണോ,അതോബോധംകെട്ട് വീഴണോ എന്താണ് ആദ്യം ചെയ്യേണ്ടതെന്ന് മനസിലായില്ല.
തന്റുമ്മ… ഉമ്മാനെ പറ്റിത്തന്നെയാണോ ഇത്ത പറഞ്ഞത്… ?
“എടാ.. ഉമ്മാക്കിപ്പോ പാന്റിയിടാതെ നടക്കാൻ വയ്യെടാ… എപ്പഴും ഒലിക്കുകയാണെന്ന്… ചെറുതായിട്ട് ഒലിപ്പ് ഇന്നലെ ഞാൻ മാറ്റിക്കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്… പക്ഷേ, ഉമ്മാക്കത് പോര… ഒരാണ് തന്നെ വേണമെന്ന്.. ടോണിച്ചനെയാണ് വേണ്ടത്… ഇനിയത് നീയായാലും ഉമ്മാക്ക് പ്രശ്നമില്ല… “
റംല അവസാനത്തെ ആണിയും അടിച്ചു.
ഷംസു കണ്ണ് തുറുപ്പിച്ച്, ഒന്നും മിണ്ടാതെ റംലയെ നോക്കി.
“നീ തുറിച്ച് നോക്കിയിട്ടൊന്നും കാര്യമില്ല.. നിന്റുമ്മ തന്നെയാ നിന്നോടിത് പറയാൻ പറഞ്ഞേ… ഉമ്മാക്കിനി ഇതില്ലാതെ പറ്റില്ലെന്ന്… ഉമ്മാക്കാനി എന്നും സുഖം വേണമെന്ന്…
ഇന്നലെ ഞങ്ങളൊന്ന് സുഖിച്ചെടാ.. ഉമ്മയെന്നെ കൊന്നില്ലെന്നേയുള്ളൂ… വല്ലാത്ത കഴപ്പ് തന്നെ ഉമ്മാക്ക്… എത്ര നക്കിക്കൊടുത്തിട്ടും വിടണ്ടേ…”