എനിക്കൊരു കാര്യം മനസിലായി… എന്റെ കട്ടപ്പൊക എന്നാകും എന്നുള്ള സത്യം… അല്പം പേടിയും തോന്നാതിരുന്നില്ല.. ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടാണല്ലോ ഇതെല്ലം അവൾ പാവം തുടങ്ങി വെച്ചത്… ഇനി ഇതും പറഞ്ഞു എന്നെ കളഞ്ഞിട്ടു പോകുമോ എന്നാരുന്നു എന്റെ പേടി… അവൾ വാതിലടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു ഫോണിന് നേരെ തിരിഞ്ഞു…
എന്റെ നെറ്റിയിൽ നിന്ന് വിയർപ്പു തുള്ളികൾ ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി… കട്ട് ചെയ്യാനുള്ള ധൈര്യം എനിക്കില്ലായിരുന്നു… എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് സത്യമായും എനിക്ക് മനസിലായില്ല. അവൾ വന്നു ഫോൺ എടുത്തു… മുഖം വല്ലാതെ ചുവന്നു ദേഷ്യപ്പെട്ടു ഇരിപ്പുണ്ട്… എനിക്കൊരു സോറി പറയാൻ പോലും കഴിയുന്നതിനു മുൻപ് തുടങ്ങി..
“തികഞ്ഞില്ല നിനക്ക്… ഇപ്പൊ മതിയായില്ലേ… കണ്ടവളുമാരൊക്കെ ഉണ്ടാക്കിയിട്ട് പോയപ്പോ മതിയായല്ലോ.. (അല്പം മുൻപ് വരെ ഹാ ഹീ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു നിലവിളിച്ചവളാ… ഞാൻ ആലോചിച്ചു പോയി..) എനിക്കിനി ചത്താൽ മതി… നാണം കേട്ട്… എല്ലാം നീ കാരണമാ… നിന്നെ കണ്ട അന്ന് തൊട്ടു തുടങ്ങിയതാ എന്റെ സമാധാനക്കേട്… ഇപ്പൊ തൃപ്തി ആയല്ലോ നിനക്ക്…. കൊതി തീർന്നോ…
അതോ ഇനി ഞാൻ പോയി റോഡിൽ നിന്ന് വല്ലവന്റേം കൂടെ കിടക്കുന്നതു കാണണോ? നീ കാരണം എന്റെ ജീവിതം തന്നെ തീർന്നു… എല്ലാവക്കും ഇത് മാത്രം മതി… മതി ഈ റിലേഷൻ..എന്റെ ജീവിതം തന്നെ നശിച്ചു നിന്നെ കാരണം… ഇനി എന്നെ നീ വിളിക്കേണ്ട…” ഇതും പറഞ്ഞു അവൾ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു….
ഞാൻ ശരിക്കും മുഖത്ത് അടി കിട്ടിയത് പോലെ ഇരുന്നു പോയി. അവൾ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ എന്നെ വല്ലാതെ വേദനിപ്പിച്ചു… ഇതിനെല്ലാം കാരണം ഞാൻ ആണെങ്കിലും ഞാൻ ഒരിക്കലും ആരുടെയും ജീവിതം നശിച്ചു കാണണമെന്ന് ആഗ്രഹിച്ചിട്ടില്ല… വളരെ സാധാരണക്കാരനായ എനിക്ക് ഈ വാക്കുകൾ ഒക്കെ ഒരു ഷോക്ക് ആയിരുന്നു… ഫോൺ എന്റെ കൈയിൽ നിന്നും താഴെ വീണു പോയി…