മദനോത്സവം [Rahul Nair]

Posted by

 

ഇങ്ങനെയൊക്കെ ഞാൻ ചിന്തിക്കാൻ കാരണം, ഒരു 5 വർഷം മുൻപ്, ഞങ്ങൾ മൂത്തവനെ നാട്ടിൽ സ്കൂളിലാക്കാൻ പോയ സമയത്തു. ഒരു സംഭവം ഉണ്ടായി. ഞങ്ങൾ ബീനയുടെ ഒരു അപ്പാപ്പനെയും (അപ്പന്റെ വകയിലൊരു അനിയൻ) അമ്മായിയേയും കാണാൻ അവരുടെ വീട്ടിൽ പോയി.

ഞാനും ബീനയും മാത്രമാണ് പോയത്. പെട്ടന്ന് കേറിയിറങ്ങി പോരാം എന്നുള്ള കണക്കു കൂട്ടിലാണ് പോയത്, മറ്റുള്ള വീടുകളിലും പോകാനുണ്ടായിരുന്നു. അവിടെയെല്ലാം പോയി ഇവിടെ വന്നപ്പോൾ നേരം സന്ധ്യയായി. അപ്പോൾ സമയം ഏകദേശം 7മണിയോട് അടുത്തിരുന്നു. അമ്മായി ഒട്ടില്ലതാനും. ജോജിപ്പാപ്പൻ  മാത്രമേയുള്ളു. സമയം വലിയ വീടായിരുന്നു. മക്കൾ മൂന്ന് പേരാണ് രണ്ടു പേർ വിദേശത്തും ഒരാൾ നാട്ടിലുമാണ്.

എന്നെയും ബീനയെയും കണ്ടപ്പോൾ അങ്ങേർക്കു വലിയ സന്തോഷമായി. ആൾക്ക് ഒരു 60വയസുണ്ടാകും, അതിൽ കൂടാനേ വഴിയുള്ളു. അങ്ങേരു ബീനയെ കണ്ടതും എന്റെ മോളെ എത്രനാളായി നിന്നെ കണ്ടിട്ട് എന്ന് പറഞ്ഞു വട്ടം കെട്ടിപിടിച്ചുമ്മ കൊടുക്കുന്നു.

ബീനയും ഒന്ന് ഞെട്ടി  ഞാനും അതിലേറെ ഞെട്ടി, ബീന ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പാതി കണ്ണിട്ടു എന്നെ നോക്കി എന്റെ മുഖ ഭാവം എങ്ങനുണ്ട് എന്നറിയാൻ. ഞാൻ ഞെട്ടിയെങ്കിലും ഒന്നും സംഭവിക്കാത്ത മട്ടിൽ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് നിന്ന്, ബീന എന്നോട് ആദ്യമേ പറഞ്ഞിരുന്നു,

ഇങ്ങേരു പണ്ടുമുതലേ ഇങ്ങനാ പെമ്പിള്ളേരെ കണ്ടാൽ കെട്ടിപ്പിടിക്കും ഉമ്മ കൊടുക്കും. ബീനയെ ഒക്കെ എപ്പോൾ കണ്ടാലും പുള്ളി ഇതുപോലെ കെട്ടിപ്പിടിക്കുമെന്നു. അതുകൊണ്ടു എനിക്ക് ഒത്തിരി ആശ്ചര്യം ഒന്നുമില്ലായിരുന്നു പുള്ളിയുടെ പെരുമാറ്റത്തിൽ.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *