ആദി പൂജ [ആദിദേവ്]

പൂജ മെല്ലെ അവൻ്റെ ത്രി ഫോർത്ത് താഴ്ത്തി അടിയിൽ കറുത്ത ജോക്കി. പൂജ മെല്ലെ അതും തൻ്റെ കൈകൾ കൊണ്ട് താഴ്ത്താൻ ശ്രമിക്കുകയാണ്. സ്വൽപ്പം ടൈറ്റായതു കൊണ്ട് അവൾ ഒന്ന് ബലം പിടിക്കേണ്ടി വന്നിരുന്നു. അതിൽ അവന് ചെറുതായി വേദനിച്ചെന്ന് തോന്നുന്നു.വേദന കൊണ്ടും നാണം കൊണ്ടും തൻ്റെ അമ്മ ആയത് കൊണ്ടും അവൻ തൻ്റെ കണ്ണും മുഖവും കൈ കൊണ്ട് പൊത്തി പിടിച്ചിരുന്നു.

ഒരു വിധത്തിൽ പൂജ അത് താഴ്ത്തി. കുറച്ച് കുഞ്ഞ് രോമങ്ങൾ മാത്രം നിറഞ്ഞ അവൻ്റെ അരക്കെട്ടിൽ തല താഴ്ത്തി കിടക്കുന്ന ഒരു കുഞ്ഞു സാധനം. തീരെ വണ്ണമില്ല അതിന്. പക്ഷേ ഉയർന്ന് നിന്നാൽ ശരിക്കും ഒരു ചെണ്ടക്കോൽ തന്നെ. പൂജ മെല്ലെ തൻ്റെ വിരലുകൾ കൊണ്ട് ഉറങ്ങി കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞനെ ഒന്ന് ഉയർത്തി നോക്കി.

ശരിയാ, അവൻ വേദനിക്കുന്നതിൽ കാര്യമുണ്ട്. അതിൻ്റെ നടുവിലായി ഒരു ചോരപാട് ഉണ്ട്, ഞെരിഞ്ഞതിൻ്റെയാവും. അവൾ മനസ്സിൽ ഓർത്തു, മാത്രമല്ല അപ്പോഴാണ് അവൾ പിടിച്ച് ഞെരിച്ചതിൻ്റെ കാഠിന്യം അവൾക്ക് മനസ്സിലായത്.

“ഹാ..ഞാൻ രമ്യയെ ഒന്ന് വിളിക്കട്ടെ. നീ അവിടെ കിടന്നോ, പിന്നേ ആ ജോക്കി അങ്ങ് അഴിച്ച് കളഞ്ഞേര്, വെറുതെ ടൈറ്റ് ഇടണ്ട.”

പൂജ അതും പറഞ്ഞ് ഫോണും എടുത്ത് റൂമിൻ്റെ ബാൽക്കണിയിലേക്ക് പോയി. ആദിയ്ക്ക് വിചാരിച്ച അത്ര നാണമൊന്നും തോന്നിയിരുന്നില്ല. എൻ്റെ അമ്മ അല്ലെ വേറെ ആരും അല്ലല്ലോ. അവൻ മനസ്സിനെ പറഞ്ഞ് പഠിപ്പിച്ചു.

അവൻ മെല്ലെ. തൻ്റെ ജോക്കി അഴിച്ചു വെച്ചു. പിന്നെ മെല്ലെ ഇരുന്നു. അമ്മ ബാൽക്കണിയിൽ ഫോൺ വിളിക്കുന്നുണ്ട്. കണ്ടാൽ അറിയാം നല്ല വെപ്രാളം ഉണ്ട് മുഖത്ത്. നല്ലം പേടിച്ചിട്ടുണ്ട് അമ്മയുടെ പരിഭ്രമം കണ്ടപ്പോൾ ആദിയ്ക്കും സ്വൽപം സങ്കടം വന്നു. തൻ്റെയും കൂടെ കൈയ്യിലിരുപ്പ് കൊണ്ട് അല്ലെ. അവൻ ഒരു നീളൻ നെടുവീർപ്പ് ഇട്ടു. ഇരിക്കുമ്പോൾ ഉള്ള വേദന കിടക്കുംമ്പോൾ ഇല്ലന്നറിഞ്ഞ ആദി മെല്ലെ കിടന്നു.