ആദി പൂജ [ആദിദേവ്]

അധികം വൈകാതെ തന്നെ മഴ തോർന്നു. ആളുകളെല്ലാം ഒഴിഞ്ഞു പോകാൻ തുടങ്ങി. കൂട്ടത്തിൽ പൂജയും ആദിയും ഇറങ്ങി.

“ആദ്യം തന്നെ നമുക്ക് ഒരു മുറി എടുക്കാം. അല്ലേൽ ഇന്നലെത്തെപ്പോലെ പെട്ടുപോകും,” പൂജ കാർ ഡ്രൈവ് ചെയ്യുന്നതിനിടയിൽ പറഞ്ഞു.

ആദി തൻ്റെ നനഞ്ഞ മുടി ഒതുക്കി വെയ്ക്കുന്നതിനിടയിൽ ഒന്ന് മൂളി.

“മാഡം, മഴ പറ്റിച്ചു, അല്ലെ?” ഹോട്ടൽ റിസപ്ഷനിൽ നിന്ന് റൂമിൻ്റെ കീ വാങ്ങുന്നതിനിടയിൽ ജീവനക്കാരൻ്റെ കുശലം പറച്ചിൽ. അയാളുടെ നോട്ടം അപ്പോളും ഉണഗിയിട്ടില്ലാത്ത പൂജയുടെ ചുരിദാറിന് പുറത്ത് നിഴലടിച്ചു കാണുന്ന ആകാര വടിവുകളിൽ ആയിരുന്നു.

ഒരു ചമ്മിയ ചിരിയിൽ മറുപടി ഒതുക്കി പൂജ കീയും വാങ്ങി നടന്നു, കൂടെ ആദിയും ഹോട്ടൽ ലോബിയിലെ മഞ്ഞ വെളിച്ചത്തിലൂടെ അവർ റൂം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു കൊണ്ടിരുന്നു.

“അല്ല സാറെ, സാറിൻ്റെ ചെണ്ടക്കോൽ ഫുൾ ടൈം ഒരേ നിൽപ്പാണോ?” നടത്തത്തിനിടയിൽ പൂജ ആദിയുടെ ചെവിയിൽ ഒരു കളിയാക്കലോടെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“ന്തോന്ന്?” അവൻ സംശയത്തോടെ പൂജയെ നോക്കി.

“അല്ല, ലെയ്ക്കിന്ന് മടിയിലിരുന്നപ്പോഴും കിട്ടി എനിക്ക്, നല്ല അസ്സൽ കുത്ത്. അറിയാമേലാഞ്ഞിട്ട് ചോദിച്ചതാ, ഇത് ഫുൾ ടൈം ഇങ്ങനെ തന്നാണോ?”

അപ്പഴും പൂജയുടെ സംസാരത്തിൽ നല്ല കളിയാക്കൽ ഉണ്ടായിരുന്നു അമ്മയുടെ സംസാരത്തിലെ പൊരുൾ അപ്പഴാണ് ആദിയ്ക്ക് പിടികിട്ടിയത് അവൻ ഒന്ന് നിന്നു.

നടന്നകന്ന പൂജ അവനെ ഒരു ചിരിയോടെ നോക്കി. അവൻ്റെ മുഖത്ത് നല്ല ദേഷ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു. ആദി പൂജയെ നോക്കി ഒന്ന് പല്ലിറുമി.