മനു ബെഡിൽ നിന്നും ചതിയെഴുനേറ്റു കൊണ്ട് നിന്നു.
അവന്റെ ചാടിയുള്ള എഴുന്നേൽക്കാൻ കണ്ടു ശില്പക്ക് ചിരിയടക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല..
അത് കേട്ടപ്പോയെക്കും എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് ശില്പ അവനെ ഒന്ന് നോക്കി.
മനു അവളെ നോക്കി നാണത്തോടെ..
അതെ കാണാനുള്ള കൊതികൊണ്ടാ മോളെ..
എന്നുള്ള അവന്റെ നാണം കലർന്ന പറച്ചിൽ കേട്ടു ശില്പ അവനെ നോക്കികൊണ്ട് നിന്നു.
അയ്യോ നാണിച്ചോ എന്റെ മനുവിന് നാണം വരുന്നുണ്ടോടാ എന്ന് അവന്റെ താടിയിൽ പിടിച്ചുയർത്തികൊണ്ട് അവൾ കൊഞ്ചി..
ഹ്മ്മ് ഹ്മ്മ് എന്ന് മൂളിക്കൊണ്ട് മനു രണ്ടു വശത്തേക്കും തലയാട്ടി കൊണ്ടിരുന്നു.
ഓഫീസിൽ വന്നാൽ ഇങ്ങിനെയല്ലലോ എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് അവൾ മനുവിന്റെ നെറ്റിയിൽ മുത്തം കൊടുത്തോണ്ട് അവന്റെ അരികിലേക്ക് ചേർന്ന് നിന്നു.
നിന്നോട് ഞാൻ അങ്ങിനെ പെരുമാറിയിട്ടുണ്ടോ മോളെ.
എന്നോടില്ല എന്നാലും മറ്റുള്ളവർ പറഞ്ഞു ഞാൻ കേട്ടിട്ടുണ്ട്.
എന്ത്.
എന്റെ മനു ഭയങ്കര കോപക്കാരനാണ് എന്ന്.
ഹോ ഹോ എന്നോടടുത്തപ്പോ നിനക്കങ്ങിനെ തോന്നിയോ.
ഇല്ലെടാ.. എന്റെ മനു അങ്ങിനെയൊന്നും അല്ല.
അപ്പൊ ഇനി എല്ലാവരോടും ഇതുപോലെ മതി അല്ലേ.
അയ്യെടാ എന്റെ മനു ഇപ്പൊ എങ്ങിനെയാണോ അതുപോലെ തന്നെ പൊക്കോ.
ആരോടെങ്കിലും ഇതുപോലെ എങ്ങാനും എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് ശില്പ അവന്റെ താടിയിൽ പിടിച്ചു കടിച്ചു..
മനുവിന് കാണേണ്ടേ..
ഹ്മ്മ് വേണം.
എന്നാ കണ്ണുമൂടിക്കെ എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് ശില്പ അവന്റെ കൈ എടുത്തു മുഖത്തേക്ക് വെച്ചു.