മഞ്ഞ്മൂടിയ താഴ് വരകൾ 11 [സ്പൾബർ]

Posted by

“മാത്തുക്കുട്ടിയുടെ കാര്യം എങ്ങിനാടീ… അവന് തിന്നാൻ കൊടുക്കാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചോ നീ… ?”

കഴുകിയ ചിക്കൻ പാത്രത്തിലേക്ക് വാരിയിട്ടു കൊണ്ട് സൗമ്യ ചോദിച്ചു.

“ഞാനല്ല… നമ്മൾ… നമ്മളാണവന് തിന്നാൻ കൊടുക്കന്നത്… എന്തേ, നിനക്ക് വേണ്ടേ… ?”

“ഞാനൊരു തമാശ പറഞ്ഞതല്ലേടീ പൊന്നേ… പിന്നെ എനിക്ക് വേണ്ടേ… നീ തിന്നുന്നതൊക്കെ എനിക്കുംവേണം..”

“ടോണിച്ചായനെ ഇന്ന് നിനക്ക് തന്ന് മാത്തുക്കുട്ടിയെ വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചാലോ എന്ന് ഞാനാലോചിച്ചതാ… വീട്ടിൽ ടോണിച്ചനുണ്ടാവില്ലേന്ന് മാത്തുക്കുട്ടി ചോദിച്ചാ എന്ത് പറയും..?
അതോർത്താ ഇന്ന് വേണ്ടെന്ന് വെച്ചത്… ഏതായാലും അധികം വൈകാതെ മാത്തുക്കുട്ടിയെ ഞാൻ വിളിച്ച് അപ്പം തീറ്റിക്കും… ”

നാൻസി ആർത്തിയോടെ പറഞ്ഞു.

“മാത്തുക്കുട്ടി എങ്ങിനെയുണ്ടാവുമോ ആവോ… ? അല്ലേടീ… ?”

“ എന്തായാലും ടോണിച്ചന്റത്രേം വരില്ല…ടോണിച്ചൻ വിത്ത്കാളയല്ലേടീ… എന്നാലും മാത്തുക്കുട്ടിയെ എനിക്കിഷ്ടാ… വേണേൽ അവനെ കല്യാണം കഴിക്കാൻ പോലും എനിക്ക് സമ്മതാ… “

“എടീ പോത്തേ, നിനക്കവനോട് പ്രേമാ….?”

സൗമ്യ അൽഭുതത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“പ്രേമമൊന്നുമില്ല… എന്നാലും അവനെന്നെ കെട്ടിക്കോട്ടേന്ന് ചോദിച്ചാ ഞാൻ സമ്മതിക്കും…. അവൻ നല്ലവനല്ലേടീ… ?”

“അപ്പോ എനിക്ക് മാത്തുക്കുട്ടിയെ കിട്ടൂലാന്നർത്ഥം… നിന്റെ കാമുകനല്ലേ.. നീ ഒറ്റക്ക് തിന്നോടീ പൂറീ…. “

സൗമ്യ കുശുമ്പോടെ പറഞ്ഞു.

“നിനക്ക് തരാതെ ഞാനൊറ്റക്ക് എന്തേലും തിന്നിട്ടുണ്ടോടീ… മാത്തുക്കുട്ടിയേയും നമ്മൾ ഒരുമിച്ച് തിന്നും…”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *