ഓഹ്.. ചുവന്ന ബ്ളൗസിൽ തിങ്ങിപ്പൊട്ടി പുറത്തേക്ക് ചാടാൻ വെമ്പി നിൽക്കുന്ന മുട്ടൻ മുലകളുമായി ചിറ്റ….
ഊ… പെമ്പിള്ളേർ കട്ട ലുക്കാണെങ്കിൽ ചിറ്റ കിടുക്കാച്ചി ലുക്കാണ്. എല്ലാവരും ആർത്തിയോടെ ഇലയിലേക്ക് കുനിഞ്ഞ് കഴിക്കുമ്പോഴും ഞാൻ സ്വപ്നലോകത്തെ ബാലഭാസ്കരനായിരുന്നു.
“ഏത് ലോകത്താ കണ്ണാ … കഴിക്കുന്നില്ലേ ” ചിറ്റയുടെ വാത്സല്യച്ചിരിയുടെ കൂടെ അമ്മയുടെ ഒച്ചയും അച്ഛന്റെ നോട്ടവും നീണ്ട് വന്നപ്പോഴാണ് ഇലനിറഞ്ഞ സദ്യയിലേക്ക് നോട്ടമെത്തുന്നത്.
ശ്ശെ..എന്താണിത് ;ആരെങ്കിലും കണ്ടോ എന്തോ…..
ഇന്നെന്താണിങ്ങനെ!?
പെമ്പിള്ളേരെ കാണാതെ ഒളിഞ്ഞ് നോക്കിയതാണ്. പക്ഷെ ചിറ്റ വിളമ്പുമ്പോൾ നോട്ടം വല്ലതും കണ്ടോ എന്തോ?!
സ്ഥിരം ചിരിച്ചാണ് ചിറ്റ നടക്കാറുള്ളതെങ്കിലും ഇന്നത്തെ ചിരിക്ക് കുറച്ച് കളറ് കൂടിയപോലെ .ഓ..അതൊക്കെ ഓണത്തിന്റെ സ്പെഷൽ ചിരി ആയിരിക്കുമെന്ന് സമാധാനിച്ചു. അല്ലാതെ എന്റെ നോട്ടമൊന്നും കണ്ടിട്ടുണ്ടാവല്ലെ കൃഷ്ണാ..
അല്ലെങ്കിൽ വേണ്ട, എന്റെ മാവേലിത്തമ്പുരാനേ ഇനി അങ്ങനെ മനസിൽ പോലും തോന്നരുതേ.. കാരണം എനിക്ക് വീട്ടുകാരേക്കാൾ അടുപ്പം ചിറ്റയോടാണ്. ഇവരൊക്കെ ഉള്ളത് കൊണ്ടാണ്.അല്ലെങ്കിൽ എപ്പോഴും കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഒരുമിച്ച് കെടപ്പും ഇരുപ്പുമായി ചിറ്റയോടൊപ്പമായിരിക്കും ഫുൾ ടൈം.
“ഒഴിക്ക് ഇനീം വേണം ” നവ്യയുടെ കൈയ്യുയർത്തിയുള്ള പായസത്തിനായുള്ള ഒച്ചയിടൽ കേട്ട് കഴിച്ചെണീറ്റപ്പോൾ ഒരു തീരുമാനമെടുത്തു. ഇന്നത്തെ കളിയൊക്കെ കുറച്ച് ഗ്യാപിട്ട് മതി. രാവിലെ മുതൽ തട്ടലും മുട്ടലും തുടങ്ങി കുളത്തിലെ കുളിയും കഴിഞ്ഞ് പുത്തനുടുപ്പിൽ കണ്ടപ്പോൾ മുതൽ ഇതുവരെ ഇല്ലാത്ത ഓരോ തോന്നലാണ്..