കവിത [ഋഷി]

Posted by

തിരിഞ്ഞു നിക്കടീ! എൻ്റെ സ്വരം കനത്തിരുന്നു. അവൾ തിരിഞ്ഞു. അമ്മേ! നട്ടെല്ലിൻ്റെ ചുഴി താഴേക്ക് ആഴത്തിലൊഴുകി ആ കുഞ്ഞിപ്പാൻ്റി മറയ്ക്കാത്ത കുണ്ടിക്കുടങ്ങളുടെ ഇടുക്കിൻ്റെ ആഴങ്ങളിൽ ലയിക്കുന്നു… ആ ചന്തികൾ! സുമേച്ചീടെ വിടർന്നു കൊഴുത്ത ചന്തികൾ പോലെ! സുമേച്ചിയെ ഞാൻ!

ആ ഷഡ്ഢീൽ പിടിച്ചു ഞാൻ മോളിലേക്കു വലിച്ചു. ആ കുണ്ടിയിടുക്കിലേക്ക് പാൻ്റിത്തുണി വലിഞ്ഞുകേറി… മലദ്വാരത്തിലമർന്ന് അവളെ നോവിച്ചുകാണും… കൊഴുത്ത പെണ്ണെൻ്റെ മുന്നിൽ നിന്നു പിടഞ്ഞു…

എന്തൊരു വല്ല്യ ചന്തിയാടീ! നിൻ്റമ്മേടേൽ നിന്നും കിട്ടിയതാണോടീ? ഞാനാ ആനച്ചന്തികളിൽ വലിയ കൈപ്പത്തികൾ അമർത്തി ഒന്നു ഞെക്കി…. ആഹ്! എന്തൊരു പതുപതുപ്പ്… എൻ്റെ കയ്യിലൊതുങ്ങാത്ത പറക്കുണ്ടികൾ… അവൾ തുടുത്ത മുഖത്തോടെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. അമ്മേടെയല്ല! അച്ഛമ്മേടെയാ… ആ മുഖം പിന്നെയും തുടുത്തു

മോളിലേക്കു നടക്കടീ കുണ്ടിച്ചീ! ഞാനാ കൊഴുത്ത കുണ്ടികളിൽ മാറിമാറി കൈനീർത്തിയടിച്ചു. എൻ്റെ പരുത്ത കൈത്തലം പോലും പൊള്ളിപ്പോയി. അയ്യോ! ഉറക്കെക്കെക്കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ ഓടി കോണിപ്പടികൾ കേറി… അടി കൊണ്ടു തുടുത്ത കുണ്ടികൾ തുളുമ്പി! ആ ടൺ കണക്കിനുള്ള കുണ്ടീം മൊലേം വലിച്ചോണ്ട് അവളോടിക്കയറിയപ്പോൾ ആ കൊഴുത്ത ദേഹമാകെ തുള്ളിത്തുളുമ്പി… ആ തുടകൾ അമർന്നരഞ്ഞു.. കോണി കയറുമ്പോൾ തള്ളി വിടർന്ന കൊഴുത്ത കുണ്ടികളുടെ ഇടുക്കിലേക്ക് കറുത്ത പാൻ്റിത്തുണി വലിഞ്ഞിറങ്ങിയിരുന്നു….

ആർത്തട്ടഹസിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പിന്നാലെ കുതിച്ചു. കോണി വളയുന്ന ലാൻഡിങ്ങിൽ വെച്ചവളുടെ പിന്നിലെത്തി… ഠപ്പ്! ഠപ്പ്! ഠപ്പ്! ഠപ്പ്! ആഞ്ഞു നാലടികൾ അവളുടെ ഉരുണ്ടു കൊഴുത്ത കുണ്ടികളിൽ… അമ്മേ! അവളുറക്കെ കരഞ്ഞു… അതെൻ്റെ ചോരയോട്ടം കൂട്ടി… ഞങ്ങളേതാണ്ടൊപ്പം മോളിലെത്തി..

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *