കവിത [ഋഷി]

ജനിപ്പിച്ചു പോയില്ലേ! അതിൻ്റെ പാപം തീർത്തതായിരിക്കും! ഞാൻ വെറുപ്പോടെ പറഞ്ഞു…

ചേച്ചിയൊന്നു നിശ്വസിച്ചു. ഈ വീട്ടിലിപ്പോൾ രണ്ടു പേരുണ്ട്. അതിൽ മുതിർന്നത് ഞാനാണ്. നീ വെറും ചെക്കനാണ്. കഷ്ട്ടി പതിനെട്ടു കഴിഞ്ഞ വിവരമില്ലാത്ത ഒരുത്തൻ. ആ സ്വരത്തിൽ പുച്ഛമായിരുന്നു. ഞാനൊരു കാര്യം പറഞ്ഞേക്കാം. പറയണത് അനുസരിച്ചില്ലേല് നിൻ്റെ കുണ്ടി മാത്രമല്ല…

ചേച്ചിയെൻ്റെ തുടകളുടെ പിൻഭാഗത്തും പിന്നെ കാലുകളകറ്റി ഉൾത്തുടയിലെ നനുത്ത തൊലിയിലും തലോടി… വിറച്ചു പോയി! നിൻ്റെ സീമേച്ചീടെ തവിയൊന്നുമായിരിക്കില്ല. നല്ല എണ്ണയിട്ട ചൂരല് എൻ്റെ സ്യൂട്ട്കേസിലൊണ്ട്. നിൻ്റെ കുണ്ടീം പിന്നെ തൊടകളും… ഞാനടിച്ചു തോലെടുക്കും. മനസ്സിലായോടാ! ആ സ്വരത്തിൻ്റെ മൂർച്ച കൂടി. ഞാൻ തലയാട്ടി…

എന്നോടാർക്കും സ്നേഹമില്ലേച്ചീ… ഗോപിയേട്ടനും സീമേച്ചീമൊഴിച്ചാല്… അമ്മയൊക്കെ ഒരു വഴിപാടു പോലാ… ഇപ്പോ സുമേച്ചീം എന്നെയാ കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നത്..എൻ്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു…

ആ കണ്ണുകൾ മൃദുവായി… മോനേ! നീയെൻ്റെ ജീവനാടാ… അതാ നിന്നെ ചേച്ചി വേദനിപ്പിച്ചത്.. നീ നന്നാവണതു വരെ ഞാനടിച്ചു നിൻ്റെ കുണ്ടീലേം തൊടേലേം തോലെടുക്കും! നീയെൻ്റെ ഇളയ മോനാടാ! ആ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞു… ചാച്ചോടാ കുട്ടാ! ചേച്ചി സോഫയിൽ ചാരിയിരുന്ന് എൻ്റെ മുഖം ആ കൊഴുത്ത മുലകളിലേക്കമർത്തി. ആഹ്… ആ ഗന്ധം… മാർദ്ദവം… ചൂട്…. ഞാൻ മയങ്ങിപ്പോയി.

സുമേച്ചി മടിയിലിരുത്തി എനിക്ക് കഞ്ഞീം പയറും കോരിത്തന്നു… ആ കൊഴുത്ത തുടകളിൽ അമർന്ന കുണ്ടികൾ.. അധികം നോവിച്ചില്ല…ചേച്ചീം ആ പിഞ്ഞാണത്തിൽ നിന്നു തന്നെ കഞ്ഞി കുടിച്ചു…