കവിത [ഋഷി]

സുന്ദരിയൊന്നു ഞെട്ടി! പിന്നെ എന്നെ ചുഴിഞ്ഞു നോക്കി. ഞാൻ മുപ്പത്തിരണ്ടു പല്ലുകളും വെളിയിൽക്കാട്ടി ചിരിച്ചു.

ഡാ! വിശ്വം! പേടിച്ചുപോയല്ലോടാ തെമ്മാടീ! ഇന്നലെ ചേച്ചി നിൻ്റെ ഒരു വർണ്ണന തന്നതാ! നീ ഇപ്പഴും കൊച്ചു ചെക്കനാണല്ലോടാ! ചേച്ചി ചിരിച്ചു. സീമേച്ചിയെക്കാളും ഉയരം. തോളത്തു കൈവെച്ച് ചേച്ചി കുനിഞ്ഞെൻ്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി. വലിയ കണ്ണുകൾ! ചേച്ചീടെ എല്ലാത്തിനും വലിപ്പമുണ്ടായിരുന്നു!

എന്താടാ മിഴിച്ചു നിക്കണ്! കൈത്തണ്ടയിലൊരടി വീണു! നെഞ്ചിലിട്ട ഷാളിനുപോലും മറയ്ക്കാനാവാത്ത മുട്ടൻ മുലകളിൽ നോക്കാതിരിക്കാൻ കുറേ പാടുപെട്ടു.

വന്നാട്ടെ. ഞാൻ പെട്ടിയെടുത്തു. മുടിഞ്ഞ കനം. ഇതിനാത്തെന്താ ചേച്ചീ? സ്വർണ്ണ ബിസ്കറ്റോ… അതോ ഇരുമ്പു കട്ടിയോ?

പോടാ ചെക്കാ. കിണുങ്ങാണ്ട് വന്നേ! എൻ്റെ തോളത്തൊരടീം തന്നിട്ട് ചേച്ചി എൻ്റെ മുന്നിലൊഴുകി… ദൈവമേ! ആ കുണ്ടിക്കുടങ്ങൾ! അന്നത്തെ ഞങ്ങടെയൊക്കെ സ്വപ്നറാണിയായിരുന്ന ശ്രീവിദ്യയുടെ സമൃദ്ധമായ കുണ്ടികളെപ്പോലെ! ഓഹ്…

തുളുമ്പിയൊഴുകുകയായിരുന്നു! ഞാനൊരു കന്നിമാസത്തിലെ നായെപ്പോലെ ആ കുണ്ടികളുടെ പിന്നാലെ വെള്ളമൊലിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഭാരമേറി ഞൊണ്ടി നടന്നു… കോണി കേറിയപ്പോൾ വെള്ളം പോവാത്തത് ആരുടെ പുണ്യമോ എന്തോ! അത്ര മാത്രം മാദകമായിരുന്നു തൊട്ടുമുന്നിൽ കേറുന്ന ചേച്ചീടെ ആനച്ചന്തികൾ പിന്നിലേക്കു വിടർന്നു തള്ളിത്തുളുമ്പുന്ന കാഴ്ച്ച. കടിച്ചു തിന്നാൻ തോന്നി.

പാലത്തിൽ കേറിയപ്പോൾ ഞങ്ങളൊരുമിച്ചായി നടത്തം. ഇവർക്ക് വീലുള്ള ലഗ്ഗേജ് വാങ്ങരുതോ! ചോദ്യം നിശ്ശബ്ദമായിരുന്നു..