എന്റെ ടീ ഷര്ട്ടും, മുട്ടിന് അല്പ്പം താഴെ വരെ മാത്രം ഇറക്കമുള്ള സ്ക്കർട് നോക്കി ചേട്ടൻ പുഞ്ചിരിച്ചു. മൂന്ന് കൊല്ലം മുന്പ് ചേട്ടൻ എനിക്ക് സമ്മാനിച്ചതാണ്. എപ്പോ ഞാൻ ഇട്ടാലും ഒരു നൂല് പോലും മുറിയാതെ കരുതലോടെയാണ് ഞാൻ സൂക്ഷിക്കുന്നത്.
കോഫി കുടിച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ ഉപ്പുമാവ് ഉണ്ടാക്കി. ഇഞ്ചി, പച്ചമുളക്, സവാള അരിഞ്ഞ് ചേട്ടനും സഹായിച്ചു. അധികം സംസാരിക്കാതെ ഞങ്ങൾ കഴിച്ചു. എന്നിട്ട് രണ്ടുപേരും വീട്ടില് വിളിച്ച് എല്ലാവരോടും സംസാരിച്ചു.
“7:45 ആയി. ചെന്ന് റെഡിയാവ്, നമുക്ക് പോകാം.” പറഞ്ഞിട്ട് ചേട്ടനും ഡ്രെസ്സ് ചെയ്ഞ്ച് ചെയ്യാൻ റൂമിൽ ചെന്നു.
ഞാൻ ഒരു ബ്ലാക്ക് ബെല് ബോട്ടം പാന്റും, ലേഡീസ് ഷർട്ടും, പിന്നെ അതിന്റെ കൂടെ വരുന്ന കോട്ടും ഇട്ടു. പിന്നെ എന്റെ ലാപ്ടോപ്പ് അടങ്ങിയ ബാഗ് എടുത്ത് തോളില് തൂകി. ശേഷം എന്റെ സകല ഡോക്യുമെന്റ്സ് അടങ്ങിയ ഫയലും എടുത്തു കൊണ്ട് ഹാളില് വന്നു.
ചേട്ടൻ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. വിടര്ന്ന കണ്ണുകളോടെ ചേട്ടൻ എന്നെ മിഴിച്ചു നോക്കി. എനിക്ക് പെട്ടന്ന് നാണം വന്നു. പൊതുവേ ഞാൻ നാണക്കാരി ഒന്നുമല്ല. പക്ഷേ ഈ ചേട്ടന്റെ മുന്നില് മാത്രമാണ് എനിക്ക് എപ്പോഴും നാണം ഉണ്ടാവാറുള്ളത്…
“നല്ല പ്രൊഫഷണല് ലുക്ക്. മുഖത്ത് നല്ല ആത്മവിശ്വാസം. ബോള്ഡ് ആയിട്ടുള്ള നില്പ്പ്. ആര്ക്കും നിന്നോട് ബഹുമാനം തോന്നും. എല്ലാം അടിപൊളി.” ചേട്ടൻ എന്നെ വിലയിരുത്തി.
എനിക്ക് നല്ല അഭിമാനം തോന്നി.
“പക്ഷേ ഈ നാണം നി മാറ്റണം.” ചേട്ടൻ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു.