“റിതി.. ഇത് അത്ര എളുപ്പമല്ലെന്ന തോന്നുന്നേ.. പറഞ്ഞ സമയത്ത് തീരുമോ..?”
ദൃശ്യ സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചു.
“തീർച്ചയായും..തീരും.. നിങ്ങൾ എന്റെ കൂടെയുണ്ടല്ലോ..”
റിതിൻ ആമിയെ നോക്കി പറഞ്ഞു. അവളുടെ കണം കാലിൽ പാദം കൊണ്ട് തഴുകിക്കൊടുക്കയാണ് അവനപ്പോൾ.
“അതല്ല റിതി…അടുത്ത മാസം പന്ത്രണ്ടിന് എന്റെ ചേച്ചിയുടെ കല്യാണമാണ്. എനിക്ക് കുറച്ച് ലീവ് വേണ്ടി വരും..”
“വൗ.. ചേച്ചിയോട് എന്റെ കോൺഗ്രാറ്സ് പറഞ്ഞേക്ക്.. എന്നിട്ട് ഇപ്പഴാണോ പറയുന്നേ..”
“ദാ.. ഇന്ന് പറയാൻ തുടങ്ങുന്നേ ഉള്ളു..”
“കുഴപ്പമില്ല.. ഈ മാസം തീരാൻ ഇനി ദിവസങ്ങൾ മാത്രം. എന്നിട്ടും ഉണ്ട് ദിവസങ്ങൾ. നിന്റെ വർക്കുകൾ ഞാൻ നേരത്തെ അസൈൻ ചെയ്ത് തരാം. ബാക്കി ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം..”
“താങ്ക്സ് റിതി..”
അത് പറഞ്ഞുള്ള പുഞ്ചിരിയിൽ നവനീതും പങ്ക് ചേർന്നു. ചുരിദാർ പാന്റിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് നീണ്ടു പോകുന്ന റിതിന്റെ കാൽപാദ സ്പർശനത്തിൽ വിക്കിക്കൊണ്ട് ചിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ആമിയെ അപ്പോഴാണ് ദൃശ്യ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്.
“ഏയ് ആമി.. എന്തു പറ്റി..?”
“ഒന്നുമില്ല..”
റിതിന്റെ നീക്കത്തെ തടഞ്ഞു കൊണ്ട് വീണ്ടുമവൾ നേരെയിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
“അല്ല.. എന്തോ ഉണ്ട്.. വയ്യായ്ക ഉണ്ടോ നിനക്ക്..”
ദൃശ്യയുടെ ചോദ്യത്തിൽ മൂവരുടെ കണ്ണുകളും ആമിയുടെ നേരെയായി.
“ആമി ഇപ്പോഴും ഈ പ്രൊജക്റ്റ് നെ കുറിച്ചായിരിക്കും വിചാരിക്കുന്നത്..ഇങ്ങനൊരു വർക്കോളി..”
ആമിയെ കളിയാക്കി നവനീത് ആണത് പറഞ്ഞത്. മൂവരും ചിരിച്ചു. ആമിയും ഇളിഭ്യമായി ചിരിച്ചു. അപ്പോഴാണ് റിതിന്റെ ഫോണിൽ ബോസ്സിന്റെ കോൾ വരുന്നത്. ഡിസ്കഷൻ പിരിച്ചു വിട്ട് അവൻ ബോസ്സിന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി. ആമിക്ക് വീണ്ടും ടെൻഷനായി. ഡിസ്കഷൻ കഴിഞ്ഞ് കേബിനിൽ വച്ച് റിതിന്റെ കാല് പിടിച്ചിട്ടാണെങ്കിലും പാന്റി വാങ്ങിയെടുക്കാം എന്ന ആമിയുടെ തന്ത്രം പാളി. ഓപ്പൺ കേബിനിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ റിതിനും ബോസ്സും പുറത്തേക്ക് പോകാൻ തുടങ്ങുന്നത് ആമി കാണുന്നുണ്ട്. അവൾ റിതിനെ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുകയാണ്. ഓഫീസിനു പുറത്ത് ഇറങ്ങുന്നതിനു മുമ്പ് റിതിൻ ആമിയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു. ഗൗരവത്തോടെ ലാപ് സ്ക്രീനിലേക്ക് കൈ ചൂണ്ടി പിറുപിറുത്തു.