Posted by “ആഹാ ഈ ബോധം ഇപ്പോഴാണോ വന്നത് …മുൻപൊക്കെ നമ്മൾ ഈ റൂമിൽ തന്നെ അല്ലേ ഒന്നിച്ച് താമസിച്ചിരുന്നത്… ചേട്ടൻ താഴെ തറയിൽ അല്ലേ കിടക്കുന്നത് … പിന്നെ എന്താ…”
“ മുൻപ് എല്ലാം നിന്നെ ഞാൻ കണ്ടിരുന്നത് വേറെ രീതിയിൽ ആയിരുന്നു… ഇപ്പോൾ എനിക്ക് അതിൽ നല്ല കുറ്റബോധം ഉണ്ട് …”
“ ആണോ… ഇപ്പോൾ എന്നെ എങ്ങനെ ആണ് കാണുന്നത് … കുറച്ച് നേരത്തെ എന്താ പറഞ്ഞത് … ഇവിടെ ഞാൻ ഉള്ളതാണ് ചേട്ടന് ആശ്വാസം എന്നല്ലേ…” അവരുടെ വാക്കുകൾ കൊണ്ടുള്ള പോര് തുടർന്നു. അവസാനം ജയൻ തന്നെ വിജയിച്ചു. അവൾ പറഞ്ഞത് ഒന്നും കേൾക്കാതെ അവൻ ഇരുട്ട് പിടിച്ച കോറിഡോറിലൂടെ പടികൾ ഇറങ്ങി താഴേക്ക് പോയി.
ജയൻ റൂമിന് പുറത്ത് ഇറങ്ങിയതിന്റെ പിറകെ അവളും പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.അപ്പോഴേക്കും പുറത്ത് മഴ അതിന്റെ പരമാവധി ശക്തിയിൽ പെയ്ത് തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഇരുട്ടിൽ കോണിപ്പടികൾ ഇറങ്ങി താഴേക്ക് വന്ന അപർണ്ണ കണ്ടത് മഴ കാരണം മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങാൻ പറ്റാത്തെ വീടിന്റെ മെയിൻ ഡോറിൽ നിൽക്കുന്ന ജയനെ ആണ് .
“എന്താ ചേട്ടാ കാറിൽ പോയി കിടക്കുന്നില്ലേ? മഴ പണി തന്നല്ലേ… ?” അവൾ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചപ്പോൾ ആണ് ജയൻ തന്റെ അരികിൽ നിൽക്കുന്ന അപർണ്ണയെ ശ്രദ്ധിച്ചത്. കാറ്റിന്റെ താളത്തിന് അനുസരിച്ച് തെറിച്ച് വീണിരുന്ന മഴ തുള്ളികൾ അവളുടെ മുഖത്തും മുടിയിലും മുത്തമിട്ട് തുടങ്ങിയിരുന്നു.
“നീ എന്തിനാ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്?… ഇവിടെ നിന്നാൽ ആകെ നനയും, മുകളിൽ പോ…” ജയൻ മുഖത്ത് ദേഷ്യം പ്രകടമായി.
“അപ്പോൾ നമ്മുക്ക് കാറിൽ കിടക്കേണ്ടേ… … വാ…. കാറിൽ പോവാം…” അവൾ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് ജയന്റെ കൈ പിടിച്ച് വലിച്ചു.