വെള്ളിത്തിര 2 [കബനീനാഥ്]

Posted by

“” നല്ല കഥ………..””

അവൾ ചിരിച്ചു…

“” പിന്നെന്തു ചെയ്യൂന്ന് സേതു പറ… …. “

സേതുലക്ഷ്മി നഖം കടിച്ചു തുടങ്ങി…

“” ഒരു മാസം പെട്ടെന്ന് പോവായിരിക്കും ല്ലേ… ….?””

സേതുലക്ഷ്മിയുടെ സ്വരത്തിൽ നേരിയ വിങ്ങൽ കലർന്നിരുന്നു…

ശ്രീനിവാസനും മറുപടിയുണ്ടായിരുന്നില്ല….

“” ഗൾഫിലൊക്കെ പോണോര്, പി…ന്നെ…ന്താ ചെയ്യാ…ല്ലേ… ?””

സേതുലക്ഷ്മി ഒന്നു വിമ്മി…

ശ്രീനിവാസൻ , അവൾ കാണാതെ തന്റെ മിഴികൾ തുടച്ചു…

“” പോയില്ലാച്ചാലും ശരിയാവില്ല… എത്രകാലാ, ങ്ങനെ… ….””

അവൾ തന്നെ മറുപടിയും പറഞ്ഞു……

“” അത്രയ്ക്ക് കാണാതിരിക്കാൻ പറ്റാണ്ട് വന്നാ , ഞാനങ്ങട് വന്നോളാം………. “”

ഇത്തവണ സേതുലക്ഷ്മി അവനു നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു നിന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു…

ശ്രീനിവാസന് അവളെയോർത്ത് അമ്പരപ്പു തോന്നി…

അങ്ങനെ ശ്രീനിവാസൻ സേതുലക്ഷ്മിയോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് തിരുപ്പൂരിന് വണ്ടി കയറി…

ചിരിച്ച മുഖത്തോടെയാണ് സേതുലക്ഷ്മി അവനെ യാത്രയാക്കിയതെങ്കിലും അവളുടെ ഉള്ളു കരയുന്നത് , ശ്രീനിവാസനറിയാമായിരുന്നു…

അവന്റെ ഹൃദയവും കരയുകയായിരുന്നുവല്ലോ…

പക്ഷേ, സംഭവിച്ചത് മറ്റൊന്നായിരുന്നു…

തമ്മിൽ കാണാതിരിക്കാൻ ആകുമായിരുന്നില്ല , എന്നത് യാത്ര പറഞ്ഞകന്ന ദിവസം തന്നെ ഇരുവർക്കും മനസ്സിലായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു…

മണിക്കൂറുകൾക്ക് സംവത്സരങ്ങളുടെ നീളം…

ദിനങ്ങൾ യുഗങ്ങൾക്കു സമം……….

മരണപ്പെട്ടു മണ്ണിലലിഞ്ഞ മാതാവിനെ ഒരിക്കൽ കൂടി മരണം കവർന്നു , എന്ന നുണയും വെച്ചു കാച്ചി പന്ത്രണ്ടാം നാൾ ശ്രീനിവാസൻ പാലക്കാട് തിരികെ വണ്ടിയിറങ്ങി…

പ്രണയത്തിനു സമം പ്രണയം മാത്രമാണെന്ന് അനുഭവിച്ചവർക്കറിഞ്ഞേക്കാം…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *