Posted by പെട്ടെന്ന് നന്ദിനിയുടെ മുഖം വിളറി. തന്നെ ഒന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ പോയ കുട്ടേട്ടൻ ഇനി തന്നെ അവഗണിക്കുക ആണോ. കുട്ടേട്ടന്റെ ലക്ഷ്യങ്ങൾക്ക് താൻ വിലങ്ങു ആകും എന്ന് കരുതിയാണോ തന്നെ ഒഴിവാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത്… അവളുടെ മനസ്സിൽ പുകച്ചിൽ വന്നു തുടങ്ങി. അന്ന് വൈകുന്നേരം ആയപ്പോൾ ശ്യാമിന് കാൾ വന്നു അവൻ തിരുവനന്തപുരം എത്തി മേമയുടെ വീട്ടിൽ ചെന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു…
അതേ സമയം കോവിഡ് രൂക്ഷമാകുവാൻ തുടങ്ങി… അന്ന് രാത്രി വരെ ശ്യാം മുകളിൽ റൂമിൽ പോയിട്ടില്ല അവൻ കാൽ വേദന ഉള്ളത് കൊണ്ട് താഴെ തന്നെ നിന്നു. ആഹാരം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞു രാത്രി ആയപ്പോൾ മുകളിൽ മുറിയിൽ പോകുവാൻ അവൻ ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടായി കോണിപ്പടി കയറാൻ നന്നേ പാട് പെട്ടു.
താഴെ മുറി റെഡി ആക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞാലും അവൻ മുകളിൽ തന്നെ മതി എന്ന് പറയും. അവൻ സൈഡിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് കാൽ ഉന്തി കയറാൻ തുടങ്ങി. മുത്തശ്ശൻ കുളത്തിൽ കുളിക്കാൻ പോയിട്ടേ ഉള്ളു അതുകൊണ്ടു വേറെ സഹായം മുകളിലേക്ക് കയറാനും ഇല്ല…
മുത്തശ്ശി :നന്ദിനി മോളെ, ആ കുട്ടിനെ ഒന്ന് സഹായിക്കു പാവം അതിനു നല്ല വേദന ഉണ്ട് ഇപ്പോളും…
നന്ദിനി ശ്യാമിന്റെ അടുത്ത് വന്നു അവന്റെ വലതു കൈയിൽ പിടിച്ചു മുകളിലേക്ക് കയറാൻ സഹായിച്ചു. പഞ്ഞി പോലത്തെ സോഫ്റ്റ്‌ ആയ കൈകൾ അവന്റെ ശരീരത്തിൽ സ്പർശിച്ചപ്പോൾ തന്നെ അവന്റെ കൊടിമരം ചെറുതായ് ഒന്ന് വിറച്ചു. ഇത്രയും നാൾ ബാംഗ്ലൂർ കുത്തി മറിഞ്ഞു നടക്കുന്ന പെൺപിള്ളേരെ മാത്രം ആണ് തൊട്ടിട്ടുള്ളത് ആദ്യം ആയി ആണ് ഒരു നാടൻ കനി.