നന്ദിനി [അജിത് കൃഷ്ണ]

ശ്യാം :ആഹ്ഹ് നന്ദിനി വരുന്നെടി വാ തുറക്ക് ആഹ്ഹ്ഹ് ഹ്ഹ്ഹ്ഹ്ഹ്ഹ് ഹ്ഹഹ്ഹ…

നന്ദിനി വായ തുറന്നു അവന്റെ പാലിന് വേണ്ടി ഇരിക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി.. പിന്നെ അവൻ ഒന്ന് മുരണ്ടു ഇരുട്ടിൽ വ്യകതമല്ല പക്ഷേ അവളുടെ വായിലേക്ക് അവൻ കുണ്ണ പാൽ ചുരത്തി എന്ന് അവനു മനസ്സിൽ ആയി.. അങ്ങോട്ട്‌ കയറി ചെല്ലണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ ഇനി ഒരിക്കലും ആ മനസ്സിൽ തനിക്കു സ്ഥാനം ഇല്ലെന്ന് അവനു മനസ്സിൽ ആയി. അത് മാത്രം അല്ല ശരീരികമായി അവൾ അവനു സ്വന്തമായി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു… ഇനി താൻ എന്തിന് ഇതിൽ ഇടപെടണം…. കുട്ടന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു ഒഴുകി.. നന്ദിനിയെ ഭിത്തിയിൽ ചേർത്ത് നിർത്തി അവൻ പൂറ് നക്കാനും വിരൽ ഇട്ട് കൊടുക്കാനും തുടങ്ങി… ഇരുട്ടിൽ ഭിത്തിയിൽ ചേർന്ന ഭാഗം വ്യകതമല്ല… തകർന്ന മനസ്സുമായി പിന്നെ അവിടെ നിൽക്കാൻ അവൻ താല്പര്യം കാണിച്ചില്ല… അവൻ മെല്ലെ തിരിഞ്ഞു നടന്നു… നന്ദിനിയോട് ഉണ്ടായിരുന്ന സ്നേഹം ഒരു പക ആയി മാറുക ആയിരുന്നു… സഹിക്കാൻ പറ്റാത്ത അത്ര സങ്കടവും… അന്ന് രാത്രി ഉറക്കം ഇല്ലാത്ത രാത്രി ആയി കുട്ടന് മാറി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

ഒടുവിൽ കോവിഡ് കല്യാണം തന്നെ എല്ലവരും തീരുമാനിച്ചു. നന്ദിനിക്ക് സന്തോഷം ആയിരുന്നു. കാരണം ഇവിടെ നിന്ന് പോയി കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ശ്യാമുമായി ഒരുമിച്ചു ജീവിക്കാമല്ലോ… അത്യാവശ്യം ബന്ധുക്കളെ മാത്രം ക്ഷണിച്ചു ആയത് കൊണ്ട് കല്യാണം ലളിതമായ രീതിയിൽ നടത്താൻ ആയിരുന്നു പ്ലാൻ. കൂടുതൽ ആഘോഷങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ലാതെ ഒരു കൊറോണ കല്യാണം… അത്യാവശ്യം ഡ്രസ്സ്‌ എടുക്കുന്നതിനും സ്വർണ്ണം എടുക്കുന്നതിനുമായി അവർ എല്ലാം ഒരുമിച്ചു പുറത്ത് പോയി.. കോവിഡ് അപ്പോഴേക്കും കുറച്ചു അയഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു… എല്ലാത്തിനും കുറച്ചു കൂടി ഇളവ് വരുത്തി കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു. കല്യാണത്തിന് തലേ ദിവസം നന്ദിനി കുറച്ചു സംസാരിക്കാൻ ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു മാറ്റി നിർത്തിയിരുന്നു…