കൊറോണ ദിനങ്ങൾ 12 [Akhil George] [Climax]

Posted by

 

കവിത: നന്നായിട്ടുണ്ട്. അദ്ദേഹം എന്തിനാ വന്നത്.

 

ഞാൻ: അല്ല, നമ്മൾ പുറത്ത് നിന്നും ഒക്കെ വന്നതല്ലേ. എല്ലാം ഓകെ ആണോ, ഡ്രിങ്ക്സ് വല്ലതും വേണോ എന്ന് ചോദിക്കാനും ഒക്കെ ആയി വന്നതാണ്.

 

ഞാൻ കവിതയുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി നിന്നു.

 

ഞാൻ: പെണ്ണേ, ഇത്രേം നല്ല ഒരു ചാൻസ് കിട്ടിയിട്ടും ചുമ്മാ സംസാരിച്ചു നിൽക്കുക ആണോ. (ഇടുപ്പിൽ പിടിച്ചു അവളെ ഞാൻ എന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് അടുപ്പിച്ചു പിടിച്ചു)

 

കവിത എൻ്റെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു.

 

കവിത: ഡാ… എന്തോ ഒരു മൂഡ് വരുന്നില്ല. ഇന്നലെ മുതൽ എനിക്ക് ഒരു ടെൻഷൻ പോലെ ഉണ്ട്.

 

ഞാൻ: അതെന്താ.?

 

കവിത: എല്ലാവരും നിന്നെ ഒരുപാട് സ്നേഹിക്കുന്നു. എനിക്ക് അതൊക്കെ കാണുമ്പോൾ പേടി ആണ്. ഇന്ന് രാവിലെ നീ എന്നെ പോലും അറിയിക്കാതെ അമ്പലത്തിൽ പോയി വന്നു, ഞാനും അഗ്രഹിക്കില്ലേ നിനക്കൊപ്പം എപ്പോഴും നടക്കാൻ.

 

ഞാൻ: ഡി പെണ്ണേ. നമ്മുടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. എല്ലാവരുടെയും കണ്ണിൽ ഞാനും നീയും ഇപ്പോളും ഡോക്ടറും ഡ്രൈവറും മാത്രം ആണ്. നിന്നെ വിളിച്ചു ഉണർത്തുമ്പോൾ അവർ എല്ലാം അറിയില്ലേ. അതാ ഞാൻ ഒറ്റക്ക് പോയത്.

 

എൻ്റെ ആ മറുപടി കവിതക്കു convincing ആണെന്ന് മനസ്സിലായി, അവള് ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. ഞാൻ അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ വായിൽ ഇട്ടു നുണയാൻ തുടങ്ങി. അവള് കണ്ണുകൾ അടച്ചു ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ട് അനങ്ങാതെ നിന്നു. പെട്ടന്ന് റൂമിൽ കാളിംഗ് ബെൽ മുഴങ്ങി. കവിത വേഗം എന്നെ വിട്ടു നിന്നു അവിടെ കിടന്ന ടവ്വൽ എടുത്ത് ഉടുത്തു. ഞാൻ ചെന്നു ഡോർ തുറന്നു. ജോസ്‌ന ആയിരുന്നു അത്. എന്നെയും കവിതയെയും അവള് മാറി മാറി ഒന്ന് നോക്കി.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *