“എന്റെ രജനീ വീട്ടില് തന്നെ നല്ലൊരു ചെക്കന് ഉണ്ടാകുമ്പോള് വെറുതെ ഈ
കള്ളവെടിക്ക് നിക്കണോ….?”
“ഒന്നാലോചിച്ചു നോക്ക്….. അവന്റെ ദേഷ്യം നിന്റെ കഴപ്പ് കണ്ടതിൽ
ആവില്ല… പക്ഷെ നീ അവന്റെ കൂട്ടുകാരന്റെ കൂടെ കിട്ടുന്നതിൽ
ആയിരിക്കും….. അവനു ആണല്ലേ… അവനു നിന്റെ അവസ്ഥ ഒക്കെ മനസിലാവും…”
ഒരു നിമിഷം രജനിയുടെ ചിന്തകള് അതിലേക്കു കുതിചെങ്കിലും പക്ഷെ അവള്
വീണ്ടും സ്ഥലകാല ബോധത്തിലേക്ക് വന്നു.
“ഇല്ല ചേച്ചി ….. ഇനി ഇതിനെ കുറിച്ചൊരു സംസാരം വേണ്ട …ചേച്ചി
പറ്റുമെങ്കിൽ അവനോട് ഒന്ന് സംസാരിച്ചു എന്നോട് പൊറുക്കാൻ പറ…. ഇനി ഞാൻ
ഇങ്ങനെ ഉള്ളതിനൊന്നും പോവില്ല എന്ന് കൂടി അവനോടു പറയണം…. എനിക്ക് ഇനി
അവനെ നേരിടാൻ ഉള്ള ശക്തി ഇല്ല… ഞാൻ കുറച്ച ദിവസം ന്റെ വീട്ടിൽ പോയി
നിക്കുവാന്… ചേച്ചി അവനെ ഒന്ന് പറഞ്ഞു സമാധാനിപ്പിയ്ച്ചതിനു ശേഷം എന്നെ
വിളിച്ചാൽ മതി ……”
വീട്ടിൽ എത്തിയതിനു ശേഷം ഒന്നും കൂടി കുട്ടന്റെ മുറിയുടെ വാതിലിൽ രജനി
നോക്കി… ഇപ്പോഴും അത് അടച്ചിട്ടു തന്നെ ആണ് ഉള്ളത്…. രജനി അകത്തേക്ക്
പോയി ഒരാഴ്ചത്തേക്കുള്ള കുപ്പായം ഒക്കെ ഒരു സഞ്ചിയിൽ പൊതിഞ്ഞു …
“കുട്ടാ… ‘അമ്മ പോകുവാ… നിനക്കു എപ്പോൾ ആണോ അമ്മയോട് പൊറുക്കാൻ
തോന്നുന്നത് അന്ന് അമ്മയെ വിളിച്ചാൽ മതി… നിന്നോട് മിണ്ടാതിരിക്കാൻ
അമ്മയ്ക്ക പറ്റില്ലടാ… അമ്മയോട് ക്ഷമിക്ക്…” ഇത്രയും പറഞ്ഞു കൊണ്ട്
രജനി ബസ് സ്റ്റാൻഡിലേക്ക് പോയി…
കുട്ടന് രജനിയെ വിടാൻ താല്പര്യം ഇല്ലായിരുന്നു… പക്ഷെ അവന്റെ മനസ്സ്
അത്രമേൽ ഉടഞ്ഞിരുന്നു… കുറച്ച ദിവസം ‘അമ്മ മാറി നിക്കട്ടെ.. ബിജുവിന്റെ
കാര്യത്തിൽ ഒരു തീരുമാനം ആകിയതിനു ശേഷം ഇനി അമ്മയെ വിളിക്കാം…