അങ്ങനെ ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയി ഒരു ദിവസം രാത്രി മനുവും സ്റ്റിഫിയയും ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതിനിടയിൽ മനുവിന്റെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. മനു ഫോൺ എടുത്തു നോക്കി അത് നിർമ്മലിന്റെ കോൾആയിരുന്നു.
നിർമ്മൽ : ആ മനു…… ഇത് ഞാനാണ് നിർമ്മൽ
മനു : ആ നിർമ്മൽ പറ എന്താ ഇ രാത്രിയിൽ
നിർമ്മൽ : വേറെ ഒന്നുമല്ല മനു നീ അറിഞ്ഞില്ലേ ഞാൻ നാളെ നമ്മുടെ ബോസ്സിന്റെകൂടെ ബിസിനസ് ആവശ്യത്തിനായി ഒരാഴ്ചത്തേക്ക് പോകുകയാണ് അപ്പോൾ അഖിലയെ ഞാൻ വരുന്നവരെയും നിന്റെ വീട്ടിൽ നിർത്താമോ അതാകുമ്പോൾ നിന്റെ ഭാര്യക്ക് ഒരു കൂട്ടുമാകും
മനു : ആ അതിനെന്താ ഞങ്ങൾ നോക്കിക്കൊള്ളാം. നീ എത്ര മണിക്കാണ് പുറപ്പെടുന്നത്
നിർമ്മൽ : ഞാൻ നാളെ പുലർച്ചെ പുറപ്പെടും
മനു : എല്ലാം റെഡിയാക്കിയോ
നിർമ്മൽ : ആ അതിന്റെ തിരക്കിലാണ്
മനു : എന്നാൽ നടക്കട്ടെ ഞങ്ങൾ നാളെ രാവിലെ തന്നെ അങ്ങോട്ട് എത്തികൊള്ളാം.
നിർമ്മൽ : ആ എന്നാൽ ശെരിയടാ
പിറ്റേന്ന് നേരം വെളുത്തതും അഖിലയെ വിളിക്കാനായി മനു സ്റ്റിഫിയയെ പറഞ്ഞു എല്പിച്ച ശേഷം ഓഫീസിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു മനു പോയതും സ്റ്റിഫിയ നിർമ്മലിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു നിർമ്മലിന്റെ വീടിന്റെ ഗേറ്റ് പൂട്ടികിടക്കുന്നത് കണ്ട സ്റ്റിഫിയ വെളിയിൽ കാർ പാർക്ക് ചെയ്ത ശേഷം അഖിലയെ കൂട്ടികൊണ്ട് വരാനായി ഗേറ്റ് തുറന്ന് അകത്തേക്ക് നടന്നു.
വീടിന്റെ മുന്നിൽ എത്തിയതും ഡോർ അടച്ചിട്ടിരിക്കുന്നത് കണ്ടു സ്റ്റിഫിയ കൈയിലെ വാച്ചിൽ നോക്കി സമയം 10 മണി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഡോർ അടച്ചിട്ടിരിക്കുന്നത് കണ്ട സ്റ്റിഫിയ വീടിന്റെ ഡോറിൽ മുട്ടി ഡോർ തുറന്ന ആളെ കണ്ടതും സ്റ്റിഫിയ ഒന്ന് ഞെട്ടി.