Posted by
താൻ കാരണമല്ലല്ലോ ഇപ്പോഴത്തെ ദേഷ്യം.
തിരിച്ചുള്ള യാത്രയിൽ രണ്ടുപേരുടെയും മൂഡ് മാറിത്തുടങ്ങി. ദേഷ്യവും സങ്കടവും അസ്വസ്ഥതയുമൊക്കെ മാറി അവിടെ വീണ്ടും പ്രേമവും കാമവുമൊക്കെയായി.
വീട്ടിലെത്തി അകത്തേക്ക് കയറാൻ വിഷ്ണു വല്ലാതെ ധൃതിപ്പെട്ടു.
പൂജ ഹാളിലേക്ക് കയറിയതും അവനവളെ വാരിപ്പുണർന്നു.
“എന്റെ ഭാര്യേ…” അവൻ വിളിച്ചപ്പോൾ അവൾ ചിരിച്ചു പോയി.
ആ കവിളുകളിൽ മാറി മാറി അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ പതിഞ്ഞു.
കീഴ്ച്ചുണ്ടിൽ അമർത്തി നുണഞ്ഞ ശേഷം അവൻ പിന്മാറി.
“ഞാൻ സാറിന്റടുത്ത് പോയിട്ട് വരാം.”
“ഇപ്പോഴെയോ?” കാലങ്ങളായി വിരഹവേദനയനുഭവിക്കുന്ന കാമുകിയെ പോലെ പൂജ അവനെ വിടാൻ കൂട്ടാക്കാതെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു.
അവളുടെ മുഖം സങ്കടവും നിരാശയും കൊണ്ട് വാടിപ്പോയി.
“ഇപ്പോ വരാം മോളെ…” വിഷ്ണു അവളുടെ കവിളിൽ തലോടി.
“പിന്നെ പോയാൽ പോരെ?” അവൾക്ക് വിടാൻ മനസ്സില്ല.
“ദാ ഇതയാളുടെ അണ്ണാക്കിലോട്ട് തള്ളിക്കൊടുത്തിട്ട് ഏട്ടൻ ഓടി വരാം. അപ്പോ എന്റെ മോള് സുന്ദരിക്കുട്ടിയായിട്ട് ഏട്ടനെ കാത്തിരിക്കണം.”
“ഓഹ്.. എന്തിനാ?” അവൾ അവനിലെ പിടി വിട്ട് പിണക്കത്തോടെ അവനെ പിന്നോട്ട് തള്ളി.
അവൾ സാഹചര്യം മനസ്സിലാക്കാൻ ഒരുക്കമല്ലെന്ന് അവന് തോന്നി.
“എന്റെ പൊന്നല്ലേ… ഏട്ടന്റെ വാവയല്ലേ… ഏട്ടന് അത്രേം ഒഴിവാക്കാൻ പറ്റാഞ്ഞിട്ടല്ലേ… ഈ സെറ്റ് സാരിയിൽ കണ്ടപ്പോ തൊട്ട് നിന്നെയങ്ങ് കടിച്ചു തിന്നാൽ മതിയെന്ന് പറഞ്ഞു നിൽക്കുവാ ഞാൻ…