ബ്ലൗസും മിനുത്ത ദേഹം മുഴുവനും വിയർത്തു നനഞ്ഞു ഒഴുകുന്ന അമ്മ…
മുടി കെട്ടി നെറുകയിൽ വെച്ചിട്ടുണ്ട്, നടുവിന്റെ ചാലിലും മുതുകിലും കഴുത്തിലും എല്ലാം വിയർപ്പ് പറ്റിയിരുന്നു.
മൃദുല നേരെ ചെന്നു അരയിലൂടെ കയ്യിട്ട് അമ്മയെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു തോളിൽ താടിവെച്ചു നിന്നു.
ഒന്നു വിറച്ച ശ്രീവിദ്യ അനങ്ങാതെ നിന്നു.
“അമ്മപെണ്ണേ…”
മൃദുലയുടെ വിളിയെ എതിരേറ്റത് ഒരു ഉയർന്ന തേങ്ങലായിരുന്നു…
“അയ്യേ….അമ്മ എന്തിനാ കരയുന്നെ…എന്നെ വിറപ്പിച്ചു നടന്നോണ്ടിരുന്ന ശ്രീവിദ്യ ആണോ ഇങ്ങനെ കരയുന്നെ…”
തന്റെ നേർക്ക് തിരിച്ചു നിർത്തി കവിളിലൂടെ ഒഴുകിയിറങ്ങിയ കണ്ണീര് തുടച്ചുകൊടുത്തുകൊണ്ടു മൃദുല അമ്മയെ കൊഞ്ചിച്ചു.
“മോളെ…ഞാൻ….ന്നോട്…”
വിങ്ങിപ്പറഞ്ഞു മുഴുവനാക്കും മുന്നേ മൃദുല അമ്മയുടെ വായ്മൂടി.
“അമ്മ ഒരു തെറ്റും ചെയ്തിട്ടില്ല….ചെയ്തത് മുഴുവൻ ശെരിയ….നിക്ക് ന്റെ അമ്മയെ മനസ്സിലാവും ഏട്ടനെയും,….ഏട്ടനെ പങ്കു വെക്കാൻ ചോദിച്ച എനിക്കാ അമ്മ മാപ്പ് തരേണ്ടത്…”
ശ്രീവിദ്യയുടെ തോളിലേക്ക് ചാഞ്ഞു മൃദുല നനുത്ത സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“മോളെ…നിനക്ക്, നിനക്കത് സയ്ക്കാൻ പറ്റുവോ….”
“അമ്മയോളം ന്നെ സ്നേഹിച്ചില്ലേലും കുറച്ചൊക്കെ കിട്ടിയാൽ മതി…അത്രയും ഇഷ്ടപ്പെട്ടു പോയി…ഇല്ലേൽ അമ്മേടെ കയ്യീന്ന് തട്ടിപ്പറിക്കാൻ വരില്ലായിരുന്നു…”
ഇടറിപ്പറഞ്ഞ മൃദുലയെ നിറുകയിൽ മുത്തി ശ്രീവിദ്യ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.
അന്ന് വൈകിട്ട് സൂര്യൻ ചാഞ്ഞപ്പോൾ ആ വീട്ടിൽ സന്തോഷം തെളിഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു.
ഏട്ടനെ അമ്മയുടെയും തന്റെയും ഭർത്താവായി അംഗീകരിക്കാൻ രണ്ടു പേരും മനസ്സ് കൊണ്ടു തീരുമാനിച്ചു.